تحلیل پژوهشهای عدالت فضایی در برخورداری از خدمات شهری در ایران

تصمیمگیران شهری برای اتکا به نتایج تحقیقات پژوهشگران و تصمیمگیری لازم در خصوص رفع مسئله نابرابری فضایی به اعمال نگاهی جامع، تجزیه مدون و بازترکیب روشمند محتوای تحقیقات ارائهشده تاکنون نیازمندند. در این راستا پژوهش توصیفی- تحلیلی حاضر از نوع توسعهای، با بهکارگیری روش تحلیل محتوا در تجزیه و فراتحلیل در ترکیب، در صدد یافتن پاسخ برای این پرسش اصلی است که بر مبنای تجزیه و تحلیل مجموعه تحقیقات فارسیزبان منتشرشده در نشریات علمی و پژوهشی عدالت فضایی در برخورداری از خدمات شهری در ایران از چه وضعیتی برخوردار است؟ برای این منظور، شانزده مقاله منتخب در حوزه عدالت فضایی شهری بررسی شده و در قالب هشت مولفه و ۲۸ شاخص تجزیه و کدگذاری شده، سپس خروجی تجزیه بر مبنای فراوانی کدها تحلیل و بازترکیب شده است. نتایج حاصل از این فرایند، بر عدم تعادل فضایی روشن در شهرهای ایران گواهی میدهند. اما فقدان جامعیت در سنجش همه عناصر عدالت فضایی، عدم بررسی عناصر بهروز در این حوزه، عدم استفاده از روشهای تحقیق کیفی، و نهایتا فقدان خلاقیت و عاملیت منحصربهفرد در تهیه و تنظیم مقالات و تقلید از یک چارچوب پژوهشی ثابت در اکثریت آنها استناد به نتایج مقالات را با تشکیک مواجه کرده است. در پایان نیز پیشنهاد شده ساختار مولفهها و شاخصهای سنجش عدالت فضایی در هر دو ساحت کمی و کیفی و همچنین مطالعات تطبیقی با سایر شهرهای جهان بهویژه از حیث شیوه تجزیه و ترکیب دادهها مورد تاکید پژوهشگران قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

ایران ، تحلیل محتوا ، شهر ، عدالت فضایی ، فراتحلیل