بررسی میزان آگاهی و نگرش زنان باردار نسبت به رابطه جنسی دوران بارداری و عوامل مرتبط با آن در مراجعین به بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی سال ۱۳۸۳

پژوهش حاضر به­منظور تعیین میزان آگاهی و نگرش نسبت به رابطه جنسی در دوران بارداری و عوامل مرتبط با آن بر روی زنان مراجعه­کننده به بیمارستان­های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال ۱۳۸۳ انجام گرفت. این تحقیق به روش توصیفی بر روی ۴۰۰ زن که به روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شده بودند، انجام شد. متغیرهای مربوط به آگاهی نظیر وضعیت مناسب حین مقاربت در حاملگی و وضعیت آسیب رساندن به جنین و بارداری و نیز متغیرهای مربوط به نگرش نظیر رضایت روانی زن در نزدیکی، احتمال آسیب به جنین، احساس شرک در حضور جنین، احساس گناه، سهولت زایمان با نزدیکی، لذت بیشتر، میل کمتر، وضعیت ظاهری و متغیرهای آگاهی نظیر وضعیت مناسب حین مقاربت و تاثیر بر جنین با پرسش از زنان در پرسشنامه ثبت گردید. پرسشنامه به روش اعتبار محتوا و آزمون مجدد تعیین اعتبار و اعتماد شد، سپس میزان آگاهی و نگرش نسبت به رابطه جنسی دوران بارداری در نمونه ها و تعیین و میزان آن در جامعه برآورد گردید و نقش عوامل مرتبط در آن­ها تعیین شد. نقش عوامل مرتبط با آگاهی نشان داد مواجهه با مشکل در حاملگی فعلی و منبع کسب اطلاعات با آگاهی ارتباط دارد (۰۵/۵P<). نقش عوامل مرتبط با نگرش نیز نشان داد سابقه زایمان زودرس، تعداد بارداری، شغل، سواد، سن، مشکل در حاملگی فعلی و منبع کسب اطلاعات با نگرش ارتباط معنی دار آماری دارد (۰۵/۵P<). به­طور کلی حدود ۳/۲ زنان مورد مطالعه آگاهی مناسب و نگرش مثبت نداشتند و با توجه به نقش عوامل مرتبط به نظر می رسد وقتی مادر دچار مشکل می شود با کسب آگاهی نگرش منفی پیدا می کند، حتی در زنان به منبع کسب اطلاعات مرتبط است یعنی با وجود افزایش آگاهی نگرش منفی ایجاد می شود و به نظر می رسد دادن آگاهی سطحی بیشتر تولید اضطراب می کند. لذا جهت اصلاح نگرش و افزایش آگاهی احتیاج به برنامه های آموزش بهداشت جنسی عمیق و پایه ریزی شده در طولانی مدت از زمان کودکی تا سنین باروری می باشد.