تاثیر تلقیح بذر با باکتری های افزاینده رشد (PGPR) بر عملکرد، سرعت و طول دوره پرشدن دانه گندم در سطوح مختلف شوری خاک
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 156
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ESCS-6-1_006
تاریخ نمایه سازی: 31 شهریور 1400
چکیده مقاله:
به منظور بررسی تاثیر تلقیح بذر با باکتریهای محرک رشد ((PGPR بر عملکرد، سرعت و طول دوره پر شدن دانه گندم در سطوح مختلف شوری خاک، آزمایشی با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سال زراعی ۱۳۹۰ اجرا گردید. فاکتورهای مورد بررسی شامل چهار سطح شوری (عدم اعمال شوری به عنوان شاهد، اعمال شوریهای ۱۵، ۳۰ و ۶۰ میلیمولار در خاک با استفاده از نمک NaCl) و چهار سطح تلقیح بذر با PGPR (عدم پیش تیمار به عنوان شاهد، پیش تیمار با ازتو باکتر کروکوکوم استرین ۵، آزوسپریلوم لیپوفروم استرین OF، سودوموناس استرین ۱۸۶) بودند. نتایج نشان داد با افزایش شوری عملکرد، طول دوره پر شدن دانه و حداکثر وزن دانه گندم کاهش یافت و عکس این حالت در تلقیح بذر با PGPR بود. از یک مدل خطی دو تکهای برای کمی کردن شاخصهای مربوط به پر شدن دانه استفاده گردید. سطوح مختلف شوری و تلقیح بذر با PGPR تمامی پارامترهای مربط به پر شدن دانه را به طور معنیداری متاثر نمود. مقایسه میانگینها نشان داد بالاترین عملکرد، اجزای عملکرد، طول دوره پر شدن دانه و حداکثر وزن دانه در پیش تیمار بذر با آزوسپریلوم در حالت عدم اعمال شوری و کمترین آنها در عدم پیش تیمار بذر با باکتریهای محرک رشد در بالاترین سطح شوری به دست آمد. به نظر میرسد به منظور افزایش عملکرد و طول دوره پر شدن دانه در شرایط شوری میتوان پیشنهاد کرد که تلقیح بذر گندم با آزوسپریلوم به کار برده شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مینا حق بهاری
دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت دانشگاه محقق اردبیلی
رئوف سید شریفی
عضو هیئت علمی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی