مکانیزم انتقال حالت بر پایه گراف برای بازپیکربندی پویا در برنام ههای مبتنی بر مؤلفه

با گسترش روزافزون برنامه های مبتنی بر مؤلفه و نیاز به عمرطولانی و دسترسی بالای آن ها، بازپیک ربندی پویا در این گونه برنامه ها اهمیت بیشتری یافته است . هدف از بازپیکربندی پویا کاهش زمان عدم دسترسی به مؤلفه ها در وضعیت هایی همانند به روزرسانی ، تغییر گونه ، و هر نوع تغییر دیگری در زمان اجرا می باشد. بازپیکربندی پویای یک برنامه به معنای تغییر پیکربندی برنامه است که از طریق حذف، اضافه ، و جایگزین کردن یک گونه از مؤلفه به جای گونه ی دیگر آن صورت می گیرد. جایگزینی یک گونه از مؤلفه به جای گونه ی دیگر آن، بدون توقف اجرای برنامه، نیاز به انتقال حالت بین گونه های یک مؤلفه را به دنبال می آورد. انتقال حالت از گونه ی قدیمی مؤلفه های برنامه ی اولیه به گونه ی جدید مؤلفه های برنامه ی جدید، یکی از مهم ترین مراحل بازپیکربندی پویا می باشد که شامل استخراج حالت های قبلی از مؤلفه ها ی قدیمی و بازسازی حالت های جدید در مؤلفه ه ا ی جدید است، به طوری که اجرای برنامه به صورت مداوم ادامه داشته باشد . در این مقاله مدل مناسبی برای حالت یک برنامه ی در حال اجرا پیشنهاد و بر اساس آن مکانیزم و الگوریتم انتقال حالت به هنگام بازپیکربندی پویا ارائه شده است . در ادامه صحت الگوریتم ارائه شده نیز اثبات شده است.

کلیدواژه ها:

انتقال حالت ، گ راف حالت ، بازپیکربندی پویا ، برنامه های مبتنی بر مؤلفه