استفاده از رویکرد ارتباطی و نقش فناوری درآموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان

زبان وسیله ای است برای برقراری ارتباط بین گذشته و آینده تاریخ و فرهنگی که در آن قدمت دارد. یکی از اصلیترین مبانی برقراری ارتباط به وسیله زبان است و مهمترین شاخص برای زبان، آموزش زبان در سطحی صحیح و درست است که به ذهن و روان فرد آرامش دهد نه اینکه به او آسیب بزند. برای اجرای برنامه ای دقیق، مناسب و مفید آموزشی هم باید مواد و متون آموزشی شایسته ای انتخاب شود و هم با در نظر گرفتن زمان، مکان و حجم آن مواد باعث ایجاد انگیزش و علاقه لازم در فراگیران شود. در میان علل متفاوت که چرا مدرسان مراکز آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان از وسایل فناوری جدید بهره نمی برند وجود دو علت بسیار مهم است، یا مدرسان به خاطر آگاهی نداشتن از فواید وکاربرد ارزشمند و موثر در استفاده از فناوری از آن به خوبی استفاده نمی کنند و یا به خاطر عادت داشتن به شیوه های سنتی که مبتنی بر حافظه و تکرار است نمیتوانند خود را به داشتن روشهای نوین در امر تدریس عادت دهند. در این پژوهش به شیوه و روشهای نوین تدریس زبان فارسی به عنوان زبان خارجی به غیرفارسی زبانان پرداخته ایم. ابتدا به تفاوتهای فراگیری و یادگیری زبان اشاره شده است. در ادامه برخی از روشهای آموزش زبان دوم از قبیل روش دستور-ترجمه، روش مستقیم، روش دوزبانه، آموزش زبان ارتباطی و روش فعالیت بنیاد و برخی روشهای نوین تدریس و فناوریهای جدید معرفی شده اند که در هر یک از آنها به ارائه ساختار و نحوه تدریس زبان فارسی پرداخته ایم. نتایج پژوهش نشان میدهد که دو روش ارتباطی و فعالیت بنیاد از روشهای موفق درحوزه آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان محسوب میشوند.

کلیدواژه ها:

فناوری ، روشهای تدریس ، رویکرد ارتباطی.