بررسی اثر احداث تراس مصنوعی و تنگ شدگی رودخانه ی کن بر پایداری سازه های رودخانه ای

رودخانه ی کن در شمال باختری تهران بزرگ از شمال به جنوب جریان دارد . در مسیر رودخانه ی کن و در پایین دست پل سه راهی دهکده المپیک، ایجاد یک تراس خاکی مصنوعی، در کرانه ی راست رودخانه و گسترش آن، با به وجود آوردن تغییر در فرم دیواره و تنگ نمودن مقطع رودخانه، سبب ایجاد تخریب در سازه های رودخانه ای در این محل گردیده است . علاوه بر آن، تخریب و پائین افتادن بستر رودخانه و هم چنین تخریب و عقب نشینی کناره ی چپ رودخانه را در این محل سبب شده است . در این مکان دو سازه ی کف بند با مصالح بنایی متشکل از سنگ و سیمان به منظور رسوب گیری و کنترل فرسایش بستر، در مسیر رودخانه احداث شده است . در حال حاضر منتهی الیه خاوری ( چپ ) این دو کف بند دچار تخریب موضعی گردیده و عملاً کف بند ها کارکرد خود را از دست داده اند و حتی سبب ایجاد تخریب شدیدتر شده اند . بدین ترتیب که جریان طبیعی رودخانه در مواقع غیر سیلابی، دور از شعاع تاثیر این سازه های کنترلی قرار دارد و در زمان جاری شدن سیل، آب رودخانه، علاوه بر ایجاد فرسایش و تخریب بیشتردر کف بندها، با منحرف شدن جریان به سمت جناح چپ، بستر و دیواره ی سمت چپ رودخانه را نیز در طول بازه ای به درازای بیش از 200 متر، دچار تخریب می نماید . در این مقاله اثرات ناشی از دست یازی به حریم رودخانه با ایجاد تراس مصنوعی و محدودیت برای جریان طبیعی رودخانه و تاثیر آن بر مورفولوژی رودخانه مورد بررسی قرار گرفته است .

کلیدواژه ها:

ریخت شناسی ، رودخانه ، حوزه ی کن ، پایداری سازه ، تخریب ، فرسایش