بررسی تطبیقی ماهیت ضمانت نامه های بانکی در پرتو اصل استقلال

از ابزارهای مهم مالی در دنیای امروز تجارت، ضمانتنامه بانکی است. در ضمانتنامه، بانک به موجب یک تعهد برگشت ناپذیر متعهد به پرداخت هر مبلغی تا حداکثر میزانی که در ضمانتنامه ذکر شده در مقابل «ارائه مطالبه مطابق» با شرایط ضمانتنامه می گردد. در خصوص ماهیت ضمانتنامه بانکی نظریات گوناگونی مطرح شده است. به نظر می رسد نهاد فقهی «التزام به تادیه» که در قانون مدنی نیز بدان اشاره شده بهتر از سایر دیدگاه ها احکام این نهاد را توجیه میکند. «التزام به تادیه»، ضمان به معنی مصطلح نیست. در عقد ضمان، ذمه ضامن به پرداخت دین مشغول و به تبع اشتغال ذمه، به پرداخت دین ملزم می گردد. اما در التزام به پرداخت، متعهد بدون آنکه دین را به ذمه خود منتقل سازد، در برابر طلبکار، ملتزم به پرداخت آن می شود. به نظر می رسد آنچه در ضمانتنامه روی می دهد با این نهاد بیشترین سازگاری را دارد. چراکه در ضمانتنامه بانکی نیز بانک ضامن، بدون پذیرش دین به ذمه، ملتزم به پرداخت می شود. ذینفع ضمانتنامه هر چند حق مراجعه به ضامن را دارد اما نه از آن جهت که دین بر ذمه او قرار گرفته بلکه از آن جهت که شرط فعلیت التزام او محقق گشته است. پژوهش پیش رو بنیادی و روش انجام آن تحلیل محتوای استنباطی می باشد

کلیدواژه ها:

التزام به تادیه ضمانت نامه بانکی ، عقد ضمان ، ماهیت ضمانت نامه