بررسی تاثیر سازوکارهای راهبری شرکتی بر سطح افشای مسئولیت اجتماعی با استفاده از روش معادلات ساختاری

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر سازوکارهای راهبری شرکتی بر سطح افشای مسئولیت اجتماعی شرکت ها می باشد. با توجه به این هدف، پنج سنجه جهت اندازه گیری سازوکارهای راهبری شرکتی برگزیده شد که شامل سرمایهگذاران نهادی، مدیران غیر موظف، استقلال هیئت مدیره، اندازه هیئت مدیره و اندازه حسابرس بوده و به بررسی تاثیر این عوامل بر افشای مسئولیت اجتماعی شرکت ها پرداخته شد. روش انجام این پژوهش توصیفی همبستگی بوده و بر اساس اطلاعات منتشره از سوی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، در بازه زمانی سال های ۱۳۹۴ تا۱۳۹۸ با نمونه انتخابی شامل ۱۰۰ شرکت (مجموعا ۴۳۵ سال شرکت پس از حذف مشاهدات پرت) انجام پذیرفته است. روش مورد استفاده برای آزمون فرضیه ها معادلات ساختاری و رگرسیون خطی چندگانه با استفاده از داده های پانلی بوده است. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که از بین سازوکارهای راهبری شرکتی، سرمایه گذاران نهادی، مدیران غیر موظف و اندازه حسابرس دارای رابطه معناداری با سطح افشای مسئولیت اجتماعی شرکت هستند و در مقابل استقلال هیئت مدیره و اندازه هیئت مدیره با سطح افشای مسئولیت اجتماعی شرکت هیچ گونه رابطه ای مشاهده نگردیده است

کلیدواژه ها:

راهبری شرکتی ، افشای مسئولیت اجتماعی ، روش معادلات ساختاری