(بررسی تفاوت اثربخشی آموزش هیجان مدار و تئوری انتخاب بر رضایت زناشویی و دلزدگی زناشویی زوجین)

هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی دو رویکرد هیجان­مدار و تئوری انتخاب بر رضایت و دلزدگی زناشویی زوجین بود.  روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل زوجین متاهل دارای مشکلات زناشویی مراجعه کننده به مرکز مشاوره شهر همدان در سال ۱۳۹۸ بودند که از میان آنها ۳۰ زوج  با روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه مساوی  جایگزین شدند. هر یک از گروههای آزمایش ۸ جلسه ۹۰ دقیقه­ای با یکی از روش­های مشاوره گروهی (مبتنی بر نظریه انتخاب و رویکرد هیجان­مدار) آموزش دیدند. آزمودنی­ها پرسشنامه­های رضایت زناشویی انریج (۱۹۹۸) و دلزدگی زناشویی پاینز (۱۹۹۶) را در مراحل پیش­آزمون و پس­آزمون تکمیل کردند. برای تحلیل داده­ها روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی بکار رفت. نتایج نشان داد هر دو روش مشاوره گروهی مبتنی بر نظریه انتخاب و هیجان­مدار بر افزایش رضایت زناشویی و کاهش دلزدگی زناشویی در زوجین موثر بودند (۰۵/۰p< ). همچنین نتایج آزمون تعقیبی نشان داد بین اثربخشی این دو روش بر رضایت دلزدگی زناشویی در زوجین تفاوت معناداری وجود نداشت(۰۵/۰p> ).  با توجه به اثربخشی دو رویکرد تئوری انتخاب و هیجان­مدار می­توان از این رویکردها برای مداخلات روانشناختی زوجین استفاده کرد.