ساز و کار اثرگذاری سیاست های پولی در چارچوب نظریه ساختار زمانی نرخ بهره در اقتصاد ایران

این پژوهش به بررسی این که آیا در تحلیل اثرگذاری سیاست پولی، ساختار زمانی نرخ بهره می تواند به عنوان سازوکار انتقال سیاست پولی بر متغیرهای اقتصادکلان شامل تولید، تورم و پول و بازده اوراق بهادار ایفای نقش کند، می پردازد. از الگوی تعادل عمومی پویای تصادفی بازدهی اوراق بهادار زاگالیا (۲۰۰۹)، به گونه ای که نرخ های بهره بلندمدت یک بخش جدایی ناپذیر مکانیسم انتقال پولی است، استفاده شده است. الگو با شیوه بیزین برای داده های ایران طی بازه زمانی ۱۳۹۵:۴-۱۳۷۰:۱ تخمین زده می شود. نتایج به دست آمده از مقایسه گشتاورهای داده های شبیه سازی شده با گشتاورهای داده های دنیای واقعی به خوبی مطابقت دارد، نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد تغییرات در محصول بوسیله شوک های تکنولوژی، عرضه اوراق بهادار و سیاست پولی توضیح داده می شود، مانده پول حقیقی بوسیله شوک های سیاست پولی، تقاضای پول و عرضه اوراق بهادار توضیح داده می شود. همچنین شوک های عرضه اوراق بهادار، سیاست پولی و تقاضای پول عوامل اصلی پویایی ساختار زمانی در بلندمدت هستند. تحلیل پاسخ های آنی الگو نشان داد که علاوه بر شوک سیاست پولی، همچنین تغییرات برونزا در تقاضای پول و عرضه اوراق بهادار می تواند جابجایی ها در نرخ های بهره بلندمدت را توضیح دهد.

کلیدواژه ها:

تعادل عمومی ، تخمین بیزینی ، سیاست پولی ، ساختار زمانی نرخ بهره ، منحنی بازدهی