رشد جمعیت شهری و تحولات فضایی ناشی از آن(نمونه مورد مطالعه: شیراز)

از زمان شکل گیری شهرها به عنوان قطب جمعیتی برتر که در برگیرنده سطوح بالای زندگی بوده اند، توسعه این نقاط جمعیتی پدیده ای اجتناب ناپذیر بوده است، چنان که در بسیاری از جوامع از جمله جوامع در حال توسعه مشکلاتی را منجر شده که رهایی از آنها دشوار است. شهرها در مسیر توسعه خود نقاط روستایی را بدون درنظرگیری قابلیتها و ظرفیت های خاص این مناطق و به عنوان فضایی جهت بسط توسعه خود و اسکان جمعیت در حال رشد بلعیده و منجر به شکل گیری مشکلاتی در سیستم شهری روستایی شده اند. ایران یکی از بارزترین نمونه های پدیده مذکور می باشد که شهرهای آن با رشد بی رویه، نه تنها خود گریبانگیر مشکلات متعددی شده اند بلکه روستاها را نیز در تنگنای توسعه گرفتار ساخته اند. تحقیق حاضر، شهر شیراز را به عنوان یکی از مهم ترین موارد توسعه شهری و پیامدهای ادغام روستا در شهر با روش توصیفی تحلیلی مورد مطالعه قرار داده است. هدف این تحقیق بررسی توسعه شهر شیراز طی دهه های اخیر، ادغام روستاها در شهر درنتیجه این توسعه، چالش های ناشی از ادغام و ارائه پیشنهادهای احتمالی جهت حل معضلات موجود در محدوده مورد مطالعه می باشد. نتایج نشان میدهد که سیاست های دولت از مهم ترین عوامل رویداد مورد بررسی بوده و توسعه شهر و روستا با توجه به ظرفیت ها و توانمندی های شان، راه رهایی از مشکلات موجود در منطقه می باشد.

کلیدواژه ها:

رشد شهری ، تحولات فضایی کالبدی ، شیراز