بنای خاک پناه شیوه ای جهت ذخیره انرژی

بناهای خاک پناه شیوه ای از ساختمان سازی است که در آن از جرم حرارتی موجود زمین پشت دیوار های خارجی ساختمان، جهت کاهش اتلاف حرارتی و متعادل نمودن دمای هوای داخلی در حد آسایش انسان استفاده میگردد. زندگی میان بناهای خاک پناه شامل بخش وسیعی از تاریخ بشر بوده و ارتباط با این شیوه سکونتی به زمان استفاده از غارها، پیش از زمانی که فن آوری نوین منجر به ساخت بناهای معمول بر زمین شد، باز میگردد. در طول بحران انرژی و نفت در سال ۱۹۷۳ موجی از علاقه به ساخت معماری زمینی و خانه های زیرزمینی به عنوان تلاشی جهت زندگی شایسته و ایمن به وجود آمد. با تجسس در معماری بومی میتوان نمونه هایی از این شیوه را خصوصأ در اقلیم گرم و خشک یافت و از تجارب آن جهت طراحی های نوین پایدار بهرهمند گشت. این شیوه به عنوان الگویی با مصرف بهینه انرژی عمل نموده قابلیت تطابق با نیازهای روز جوامع، شامل بحث انرژی و حفظ محیط زیست را دارا بوده و بهره برداری از ارزشهای این تجارب می تواند راهکاری در جهت سامان دادن به بحران انرژی عصر حاضر ارائه نماید

کلیدواژه ها:

انرژی_بنای خاک پناه_پایدار