بررسی تاثیر درمان گروهی مبتنی بر رویکرد سیستم خانواده درونی ( IFS ) بر انعطاف پذیری و تاب آوری زنان شاغل درآموزش و پرورش شهرستان چادگان

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر رویکرد سیستم خانواده درونی ( IFS ) بر انعطاف پذیری و تاب آوری زنان شاغل درآموزش وپرورش شهرستان چادگان می باشد. روش پژوهش، شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون و گروه گواه است. جامعه آماری، شامل کلیه زنان شاغل درآموزش و پرورش شهرستان چادگان است که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ تدریس می کنند و از میان آنها ۴۶ نفر به طور تصادفی در پژوهش شرکت کردند. سپس به دو گروه ۲۳ نفره تقسیم شدند. پس از پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون ( ۲۰۰۳ ) پرسشنامه پذیرش و عمل نسخه دوم ( AAQ-II ) توزیع شد. گروه آزمایش در جلسات آموزشی در ۸ هفته و هر جلسه به مدت ۶۰ دقیقه شرکت داشتند.یافته های پژوهش با استفاده از روش تحلیل کواریانس، تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که مشاوره گروهی مبتنی بر سیستم خانواده درونی بر انعطاف پذیری (۰/۱۸۹) و تاب آوری (۰/۱۸۹) زنان شاغل در آموزش و پرورش شهرستان چادگان تاثیر معنادار دارد.

کلیدواژه ها:

زنان شاغل ، انعطاف پذیری ، تاب آوری ، سیستم خانواده درونی (IFS)