تحلیل زمانی- مکانی ازدحام ترافیکی بر مبنای داده های به دست آمده از فن آوری های نوین

تحلیل وضعیت ترافیکی و ارائه روش های مدیریت جریان ترافیک نقش اساسی در ارزیابی عملکرد بسیاری از سیستم های حمل و نقلی ایفا می کنند. در بین روش های جمع آوری داده های ترافیکی، رویکردهای مبتنی بر فن آوری های نوین که امکان جمع آوری حجم زیادی از داده های پویای زمانی مکانی را فراهم کرده و ا ستخراج روندها و الگوها را ت سهیل می کنند از اهمیت بسیار برخوردارند. در این پژوهش، تهران به عنوان پایتخت ایران با ویژگی های اقتصادی و اجتماعی خاص آن و تنوع سفرها که منجر به وضعیت ترافیکی متغیر می گردد مورد مطالعه قرار گرفته است. با استفاده از تحلیل و پردازش رقومی تصاویر ترافیکی شبکه تهران، روند تغییرات متوسط ازدحام ترافیکی در سطح نواحی به تفکیک روزهای کاری و غیرکاری و همچنین داخل محدوده طرح، محدوده طرح کنترل آلودگی و خارج از آن، مورد بررسی قرار گرفته است. خودهمبستگی های مکانی ازدحام با استفاده از شاخص Moran’s I، نواحی پرازدحام منطقه مطالعاتی را مشخص کرده. با استفاده از تحلیل های پوششی نقشه های ترافیکی نیز، خوشه های ترافیکی پرازدحام در سطح اطمینان ۹۰ % در اوج صبح و عصر به تفکیک روزهای کاری و غیرکاری استخراج گردید.

کلیدواژه ها:

ازدحام ، تحلیل زمانی- مکانی ، تصاویر ترافیکی ، خودهمبستگی مکانی و زمانی ، Moran’s I