جایگاه حریم خصوصی درکشف جرم وتحقیقات مقدماتی در آئین دادرسی کیفری ایران

حریم خصوصی اصطلاح جدیدی است که در قوانین موضوعه ایران تعریف دقیقی از آن دیده نمی شود، ولی درلایحه حمایتازحریم خصوصی به آن تصریح شده و با مراجعه به قوانین موضوعه نیز می توان مصادیق و نمونه های حمایت قانون گذار و بهرسمیت شناختن این حق را ملاحظه نمود. حریم خصوصی را می توان یکی از بنیادی ترین وا ساسی ترین حقوق بشری تلقی کردکه با شخصیت وی ارتباط مستقیمی دارد. بنا بر اصل حاکمیت قانون، دولتها وظیفه ی تحقق امنیت حریم خصوصی را به حقوقکیفری سپرده اند تا مبادا حرمت آن از سوی افراد عادی و حتی مقامات و ضابطین قضایی شکسته شود. آیین دادرسی کیفری بهعنوان یکی از قوانین موضوعه و یکی از شاخه های حقوق کیفری در مرحله کشف و تحقیق وظیفه حفظ و حمایت از حریمخصوصی را دارا میباشد. ولی رویه ی قضایی در شناسایی مفهوم حریم خصوصی پراکنده و مبهم است. به منظور دستیابی به ابعادمختلف حریم خصوصی و پی بردن به جنبه های حمایتی آن در این قانون از روش توصیف و تحلیل قانون آیین دادرسی کیفریاستفاده کرده ایم. قانونگذار در قانون آیین دادرسی کیفری وارد شدن به این مختصات از زندگی شخص را تابع تشریفاتی دانستهاست. این تشریفات و قواعد قدری مبهم هستند و ضمانت اجرای بطلان هم برای آنها در نظر گرفته نشده است. از تفسیر قوانینآیین دادرسی کیفری این نتیجه حاصل می شود که از دیدگاه قانونگذار حریم مکانی در درجه اول اهمیت قرار داشته و در درجه-ی بعد به حریم خصوصی جسمانی توجه شده است، حریم اطلاعاتی و ارتباطی که مرز مشترک زیادی نیز با هم دارند علی رغمتاثیر فراوان بر حفظ امنیت حریم خصوصی کمتر مد نظر قانونگذار بوده اند.

کلیدواژه ها:

کشف جرم ، حریم ، خصوصی ، حریم خصوصی ، آیین دادرسی کیفری