سینمای مستند ایران و نشانه شناسی آب در فرهنگ عامه

در محدوده ی زمانی ۱۳۵۷ تا ۱۳۹۹ فیلم های بسیاری در مورد آب، آبیاری، و روش های تقسیم آب در ایران ساختهشده اند. در مقاله حاضر ما فیلم های مستندی را که به فرهنگ و آئین های مرتبط با آب پرداخته اند، مورد بررسی قرارداده ایم. این امر با تکیه بر روش نشانه شناسی و مفاهیم مندرج در نشانه شناسی سینما صورت گرفته است. از این رو باتوجه به شش نظام نشانه های سینمایی به صورتی تحلیلی- توصیفی، به پنج فیلم «سرود دشت نیمور»، «عروس آب»،«ترانه باران»، «تالم» و «نگاهی به آسمان» پرداخته ایم. نتیجه نشان می دهد که دو رویکرد عمده از سوی مستند سازان دربرخورد با مسئله ی آب وجود دارد. رویکردی که از نظام های نشانه ای سینما و رمزگان زیبایی شناسانه و فنی آن در جهتارائه ی آئین به مثابه الگویی اجتماعی- فرهنگی برای حل مسائل مرتبط با تقسیم آب بهره می جوید و رویکرد دیگری که ازاین نظام ها صرفا در جهت بازنمایی زیبایی شناسانه آئین، به نحوی که احساسات مخاطب را متاثر سازد استفاده می کند.

کلیدواژه ها:

آب ، فرهنگ ، نشانه شناسی ، سینمای مستند