رتبه بندی نواحی شهری بر اساس عوامل موثر در افزایش جرم (مطالعه موردی: نواحی منطقه ۶ تهران)

شناسایی عوامل و مکان­های مستعد برای جرم در شهرها و تلاش برای پیشگیری و کاهش میزان جرم در زمان کنونی که جمعیت شهرها افزایش می­یابد اهمیت بسزایی دارد. از اینرو هدف این مقاله شناسایی عوامل موثر در افزایش جرم و همچنین رتبه­بندی نواحی منطقه ۶ تهران بر اساس این عوامل می­باشد. روش تحقیق توصیفی– تحلیلی و پیمایشی است. در این تحقیق ابتدا برای جمع­آوری اطلاعات در مورد عوامل موثر در افزایش جرم از پرسشنامه استفاده گردیده است. سپس معیارهای مورد نظر انتخاب شده و بر اساس رویکرد سلسه مراتبی (AHP) اهمیت و وزن هر یک از شاخص­ها تعیین و برای رتبه­بندی نواحی از نظر عوامل موثر در افزایش جرم از ابزار تصمیم­گیری چند معیاری؛ VIKOR استفاده گردیده است. یافته­های پژوهش نشان می­دهد که در منطقه ۶ تهران مهمترین عوامل در افزایش جرم به ترتیب تامین نشدن امنیت از طرف پلیس، نبودن روشنایی مناسب در شب و نحوه­ی کاشت درختان در پیاده روها می­باشد. ضعیفترین عوامل نیز در افزایش جرم در این منطقه اندازه محله­ها و نحوه­ی پراکندگی مساکن در آنها و پس از آن میزان خانوار­های اجاره نشین و سطح تحصیلات ساکنین محدوده می­باشد. نتایج رتبه بندی بر اساس شاخص­های افزایش جرم با استفاده از مدل ویکور نشان می­دهد که عوامل موثر در افزایش جرم در ناحیه ۱ منطقه ۶ تهران از دیگر نواحی بیشتر است و این ناحیه پتانسیل بیشتری برای وقوع جرم دارد. مقدار ویکور بدست آمده برای این ناحیه ۰ می­باشد. همچنین در این رتبه­بندی ناحیه ۶ با مقدار ویکور ۰.۹۳۳۵ در آخرین رتبه قرار دارد و می­توان نتیجه گرفت که عوامل موثر در افزایش جرم در این ناحیه نسبت به ۵ ناحیه دیگر کمتر می­باشد.

کلیدواژه ها:

جرم ، نواحی شهری ، مدل ویکور ، منطقه ۶ تهران