اثر استرس بی حرکتی و جراحی بر غلظت هورمون گرلین، وزن بدن و غذای مصرفی در موش های صحرایی نر

مقدمه: در زندگی روزمره با استرس های مختلفی روبرو می شویم. این استرس ها موجب جواب های اتونوم، هورمونی و رفتاری مختلفی می شوند. یکی از هورمون هایی که ترشح آن تحت تاثیر استرس قرار می گیرد هورمون گرلین است. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر استرس جراحی و بی حرکتی بر غلظت گرلین خون، وزن بدن و غذای مصرفی در موش های صحرایی نر بود. روش بررسی: از۴۰ سر موش صحرایی نر استفاده شد. غلظت گرلین سرم - غذای مصرف شده و تغییر وزن بدن بدنبال استرس جراحی و استرس بی حرکتی (به مدت ۷ روز) اندازه گیری شد. غلظت گرلین سرم با روش الایزا اندازه گیری گردید. در روز اول و هفتم وزن بدن اندازه گیری و مقدار تغییر وزن بدن در این مدت محاسبه گردید. مقدار غذای مصرف شده روزانه اندازه گیری شد. یافته ها: استرس بی حرکتی موجب افزایش معنادار غلظت گرلین سرم ( pg/ml ۵/۸ ±۸/۵۶ ) نسبت به گروه کنترل (pg/ml ۷/۳±۷/۳۱) شد. به دنبال استرس بی حرکتی میزان افزایش وزن بدن (g۱ ± ۳/۲) نسبت به گروه کنترل (g ۲±۱۲) به طور معناداری کمتر بود. مصرف غذا به دنبال استرس بی حرکتی نسبت به گروه کنترل به طور معنادار افزایش یافت (g ۳/۳۷۱ در مقابل g۱۱±۲۸۷). استرس جراحی تاثیر معناداری برغلظت گرلین سرم، وزن بدن و مصرف غدا نداشت. بحث و نتیجه گیری: با توجه به اینکه در این تحقیق فقط استرس بی حرکتی موجب تغییر معنادار غلظت گرلین، وزن بدن و مصرف غذا گردید. بنابراین به نظر می رسد اثر استرس بر سطح این متغیرها وابسته به نوع استرس باشد.

کلیدواژه ها:

Physiological Stresses ، Operative Surgical Procedures ، Immobilization ، Ghrelin ، Body Weight ، استرس فیزیولوژی ، جراحی ، بی حرکتی ، گرلین ، وزن بدن