بررسی پلی مورفیسم های ژنتیکی نسبت به گرایش به جرم

افراد زیادی وجود دارند که در نتیجه وراثت و انتقال ژن خاصی از طریق وراث خود دست به ارتکاب جرم زده اند و در واقع این ژن یکی از عوامل اصلی ارتکاب جرم توسط آن افراد میباشد؛ پلی مورفیسم هم یک عامل بیولوژیکی درونی است که از طریق ژنها منتقل میشود و خود میتواند سبب ایجاد اختلالات روانی و ایراد صدمه به قوه تمیز و اراده اشخاص گردد، که سبب می شود در کنار سایر عوامل، فرد مرتکب جرم شود؛ و تا زمانی که قوه ی اراده و تمیز خود را به صورت کامل از دست نداده است، مستحق مجازات می باشد؛ ولی حتی اگر صدمه ای به قوه اراده این افراد وارد شده و در نتیجه آن مرتکب جرم شده اند، بهتر است که به گونه ای دیگر به جرم آنها رسیدگی شود؛ که متاسفانه قانون کیفری ایران در برخورد با افراد دارای اختلالات ژنتیکی سکوت کرده است. ما در این نوشتار در پی تاثیر و بررسی پلی مورفیسم نسبت به گرایش به جرم هستیم و با بررسی منابع کتابخانه ای ژنتیکی و روانی میتوان گفت که به احتمال قوی یکی از عوامل ایجاد اختلالات روانی، پلی مورفیسم است؛ حتی پلی مورفیسم میتواند یکی از عوامل ایج اد خدشه به قوه تمیز و اراده افراد شود و اراده ی آنها را تحت الشعاع قرار دهد. اما امری بدیهی است که، این گونه افراد تیغ تیز عدالت نیستند و باید از روشهای عدالت ترمیمی و رسیدگیهای توافقی کیفری، در رسیدگی به جرایم این گونه افراد استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

ژنتیک ، پلیمورفیسم ، جرم ، گرایش به جرم.