بازنگری نقادانه و سنجشی نشانه های تشیع در سنایی غزنوی، عطار نیشابوری و جلال الدین مولوی بلخی
محل انتشار: دوفصلنامه شیعه پژوهی، دوره: 7، شماره: 20
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 288
فایل این مقاله در 26 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SHIA-7-20_007
تاریخ نمایه سازی: 9 شهریور 1400
چکیده مقاله:
بازتاب احساسات عرفانی و آموزه های عارفان در قالب سرواد و سروده را می توان یکی از گسترده ترین رهاوردهای عرفان ایران در درازنای تاریخ ادب پارسی دانست. باارزش ترین نمود و نمایش پیوندهای تشیع و عرفان در ادب صوفیانه فارسی، وداد ائمه اطهار (ع)، و مهر شاعران عارف به اهل بیت نبی (س) و فرزندان امام علی (ع) است. در این پژوهش، به جهت همانندی ها و پیوندهای فراوان سنائی، عطار و مولوی با یکدیگر، و ارزش این سه عارف شاعر در گذار تاریخی شعر عرفانی، شمیم و نشان تشیع در ایشان، با درنگ نهایی بر مولانا، هم سنجی و کندوکاو می شود و اسناد و مدارک این زمینه بنیادین، کاویده و پژوهیده می گردد. درباره وابستگی شماری از بزرگان شعر و عرفان ایران به تشیع از دیرباز دیدگاه های گوناگونی وجود داشته، و از قول به تسنن تا قول به تشیع و همچنین قول به تشیع سنی و تسنن شیعیانه (شیعه گرا)، مجموعه ای از دیدگاه ها را شاهدیم. در این نوشتار کوشش شده تا با بررسی های ژرف، و بازنگری و بازخوانی سروده ها و یادبودهای سنائی، عطار و مولانا به برآیند و دستاوردی نوین و در خور نگرش، و روشن سازی کرانه هایی از دلبستگی و پیوستگی مثلث شعر عرفانی با مذهب تشیع برسیم.
نویسندگان
سجاد واعظی منفرد
استادیار گروه فلسفه و ادیان، دانشکده الاهیات و معارف اسلامی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
حبیب حاتمی کنکبود
استادیار گروه معارف اسلامی و فلسفه، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :