نامیرایی سلول های سرتولی انسانی با HTERT باعث کاهش بیان P۵۳ میشود

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 588

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

BIOCONF21_0291

تاریخ نمایه سازی: 7 شهریور 1400

چکیده مقاله:

تلومر ساختاری متشکل از DNA و پروتئین است که توسط آنزیم تلومراز ساخته میشود. این آنزیم در سلولهای سرطانی، بنیادی و جنینی به میزان بالایی وجود دارد ولی در سلولهای سوماتیک نرمال بیان آن بسیار کاهش میابد. فاکتور رونویسی P۵۳ یک سرکوبگر تومور است در بیش از ۵۰ درصد سلولهای سرطانی بیان میشود. در سالهای اخیر رابطه متقابل بین بیان P۵۳ و HTERT شناخته شده و در این مطالعه این رابطه واضحا مشاهده گردید.توالی تلومر طی تقسیمات سلولی کوتاه و با رسیدن به حد آستانه ای منجر به توقف سیکل سلولی میشود. تلومراز دو زیر واحد اصلی دارد، HTERT و HTERC که اولی زیرواحد کاتالیتیک و دومی الگوی سنتز است. از طرفی تلومراز به عنوان یک فاکتور آنتی آپوپتوتیک شناخته میشود که آن را از طریق مهار سیگنالهای آپوپتوزی و دور زدن فرایند پیری انجام میدهد لذا مهار HTERT بعنوان یک سرکوبگر تومور به حساب میاید. ارتباط P۵۳ وHTERT به دو صورت مستقیم و غیر مستقیم است. اتصال مستقیم p۵۳ به نواحی ساب تلومری باعث تغییردر رونویسی و شکل کروماتین خواهد شد. از طرفی توالی پروموتر HTERT دارای محل های اتصالی برای c-myc و SP۱ و p۵۳ است. در این مطالعه سلولهای سرتولی- که از لحاظ وضعیت متابولیک شباهتهایی به سلولهای سرطانی دارند- توسط لنتی ویروس حاوی HTERT ترانسداکت و نامیرا شدند. برای هر دو نمونه غیر نامیرا و نامیرا با دوجفت پرایمر HTERT و RT-PCR P۵۳ انجام شد که نتایج نشان دهنده بیان بالای HTERT در سلولهای نامیرای سرتولی و کاهش بیان P۵۳ در آنها است. در مطالعات قبلی با ناک داون P۵۳ افزایش بیان HTERT دیده میشود. در برخی مطالعات نیز بیان بیش از حد HTERT منجر به افت بیان p۵۳ می شود. در این مطالعه افزایش اکتوپیک بیانHTERT ، بیان P۵۳ را به مقدار زیادی کاهش داد. هر چند مطالعات وسیعتری در این زمینه ضروری است لیکن چنین نتایجی افق روشنی برای درمانهای ضد سرطان مبتنی بر HTERT در آینده هستند.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

مینا امین لو

ایران، تهران، پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری، دپارتمان سلولهای بنیادی و طب باز ساختی

رویا کیشانی فراهانی

ایران، تهران، پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری، دپارتمان سلولهای بنیادی و طب باز ساختی

حمیدرضا سلیمانپور لیچایی

ایران، تهران، پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری، دپارتمان سلولهای بنیادی و طب باز ساختی