مصداق یابی کلمه «القربی» در آیه مودت از راه نقد و بررسی روایات شان نزول
محل انتشار: فصلنامه پژوهش های قرآنی، دوره: 25، شماره: 97
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 165
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JQR-25-97_007
تاریخ نمایه سازی: 30 مرداد 1400
چکیده مقاله:
بعد از آنکه اتفاق نظر است که منظور از «قربی» در آیه ۲۳ سوره شوری نزدیکان پیامبر است، در مصداق آن میان شیعه و اهل سنت اختلاف است. اهل سنت پنج احتمال را آورده، اما بیشتر گفته اند این آیه در دوران مکی و درباره مشرکان قریش نازل شده و شامل تمام کسانی می شود که با رسول خدا به نحوی نسبت نسبی دارند؛ هرچند بسیار دور. برای اثبات این موضوع به روایت ابن عباس و برخی دیگر استناد کرده اند که همگی از نظر سند، ضعیف و از نظر محتوا غیر قابل استدلال می باشند. شیعه می گوید این آیه درباره اهل بیت نازل شده و به روایات صحیحی که از سوی فریقین رسیده، می توان استدلال کرد. افزون بر روایات، به برخی آیات دیگر که واژه «قربی» در آنها آمده و روایاتی که در تفسیر آنها رسیده و به اهل بیت تطبیق داده شد، نیز می توان استناد نمود. زیرا واژه «قربی» در پنج مورد قرآن به یک معنا و یک مصداق می باشد. بدیهی است که هیچ حکمی در قرآن بدون فلسفه و ضرورت نیست، فلسفه مودت نیز می تواند ایجاد رابطه مردم با اهل بیت: به عنوان مرجع دینی و علمی باشد.
کلیدواژه ها:
مودت/ اهل بیت/ روایات/ دیدگاه ها
نویسندگان
محمد حسین واثقی راد
استادیار دانشگاه هنر
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :