بررسی رابطه تاب آوری با ذهن آگاهی در دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر شیراز

ذهن آگاهی نه تنها احساسات و رنج های یک فرد، تجارب عاطفی منفی، حالت بی طرفی و ممانعت از هوشیاری در لحظه حال را شدت می بخشد؛ بلکه فرصت رشد عمیق درک و یادگیری از آن تجربه را به فرد می دهد. تاب آوری یک فرآیند پویا به شمار می رود که به موجب آن، افراد هنگام روبرو شدن با سختی، رفتارهای مثبت سازش یافته تریاز خوود بروز می دهند. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه ذهن آگاهی و تاب آوری در دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر شیراز در سال تحصیلی۱۳۹۹-۹۸ میباشد. بدین منظور نمونه ای به تعداد ۳۱۵ نفر ۱۹۳) دختر و ۱۲۲ پسر) از دانش آموزان دوره دوم متوسطه به شیوه نمونه گیری طبقه ای انتخاب گردید. برای جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه های تاب آوری کانر و دیویدسون ( ۲۰۰۳)، پرسشنامه پنج وجهی ذهن آگاهی بائر، اسمیت، هاپکینز و تونی (۲۰۰۶)، استفاده شد. ضریب آلفای به دست آمده در این مطالعه برای متغیرهای ذهن آگاهی و تاب آوری به ترتیب ۰/۷۶و ۰/۹۱ به دست آمد. برای تحلیل داده ها از روش ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد که در نهایت، مشخص گردید بین ذهن آگاهی و تاب آوری ، ارتباط معنادار وجود دارد. یافته های پژوهش حاکی از آن بود که ذهن آگاهی میتواند موجب افزایش تاب آوری در دانش آموزان شود.

کلیدواژه ها:

ذهن اگاهی ، تاب آوری ، دانش آموزان