بحران به عنوان فرصتی برای یادگیری :"آموزش موازی مدنی" در زمینه شیوع کوید ۱۹ (ترجمه و تلخیص)

دیوئی در ۱۹۸۳ چنین بیان می کند که شاید بزرگترین خطای یادگیری، این تصور باشد که فرد فقط چیز خاصی را که در آن زمان مطالعه می کند، می آموزد. امکان دارد، یادگیری موازی، در روش شکل گیری طرز فکر های پایدار، علائق و عدم علاقه مندی ها، باشد و غالبا خیلی مهمتر از درس املا، یا درس جغرافی یا تاریخی می باشد که آموخته شده است. این مقاله موضوع اثرات جانبی آموزشی و یادگیری همه گیر کوید-۱۹را پی گیری می کند و مشخص می نماید که در زمینه بحران فرصت های بزرگی موجود است، ولی به خصوص برای آموزش مدنی نیز خطراتی را به همراه دارند. نقطه آغاز بررسی های ما، مفهوم "یادگیری موازی" می باشد که به وسیله جان دیویی ابداع شد. همه گیر شدن کوید-۱۹، فرصت های یادگیری پیش بینی نشده و بسیار پرانرژی را فراهم می کند، اما اینها - همانطور که دیویی به ما نشان داد - به طور صریح قابل شناسایی نمی باشند. به این ترتیب، نمی توان همه گیر شدن کوید- ۱۹ را، با آموزش نحوه شستن دست یا دوختن ماسک صورت به مردم، مدیریت کرد. نوعی از روندهای یادگیری (موازی) مدنی که همهگیر شدن کوید-۱۹ می تواند باعث ایجاد آن شود و به مدیریت نیاز دارد، عبارتند از: بحران موجب شود که ما آن را، در مقیاس جهانی به رسمیت بشناسیم، و به این ترتیب بیاموزیم که در معیار جهانی با چالش ها مقابله کنیم. همچنین می آموزیم که، از دیدگاه کل نگر(همه جانبه) فکر کنیم، چون امکان دارد درک کنیم، که صندوق های بازنشستگی، افراد سالخورده و پرستاران، اگر دستاوردهای اجتماعی شان در تغییر در قوانین کار و حقوق ابراز نشود، دیگر خود را در میان ابهام این ویروس قرار نخواهند داد.

کلیدواژه ها:

آموزش مدنی۱ ، شرایط بحرانی۲ ، یادگیری موازی۳ ، دیویی