بررسی اثربخشی رویکرد زوج درمانی هیجان-محور در بهبود عاطفه مثبت و منفی، صمیمیت جنسی، همدلی زناشویی و اسنادهای ارتباطی زوجین آشفته شهر اصفهان

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی رویکرد زوج درمانی هیجان-محور در بهبود عاطفه مثبت و منفی، صمیمیتجنسی، همدلی زناشویی و اسنادهای ارتباطی زوجین آشفته شهر اصفهان بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی بود. کهبا طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل اجرا گردید. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زوجین مراجعه کنندهبه مراکز مشاوره شهر اصفهان بود که تعداد آن ها ۳۲۹ نفر بود. در این تحقیق نمونه گیری به صورت در دسترس بود . ازمیان زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان به صورت در دسترس تعداد ۱۵۰ نفر انتخاب ومیان آن هاپرسشنامه های عاطفه مثبت و منفی، صمیمیت جنسی، همدلی زناشویی و اسنادهای ارتباطی توزیع شد و سپس از میانافرادی که حداقل در یکی از متغیرها یک انحراف معیار از میانگین فاصله داشتند، تعداد ۴۰ نفر به طور تصادفی انتخاب وبطور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار اندازه گیری پژوهش شامل پرسشنامه های عاطفه مثبت ومنفی (واتسون و همکاران، ۱۹۸۸ )، صمیمیت جنسی (بطایی، ۱۳۸۹ )، همدل ی زناشو یی (جولی ف و فار ینگتون، ۲۰۰۶ ) واسنادهای ارتباطی (فینچام و برادبوری، ۱۹۹۲ ) بود. پرسشنامه های جمع آوری شده با نرم افزار spss۲۳ تجزیه و تحلیل شد و جهت بررسی فرضیه های پژوهش از تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تک متغیرهاستفاده شد. نتایج حاک ی از آن بود که زوج درمانی متمرکز هیجان بر متغیرهای عاطفه مثبت (eta=۰.۵۷, F=۲۹/۰۶)، عاطفه منفی (eta=۰.۴۹, F=۱۶/۰۹)، همدلی (eta=۰.۵۶, F=۲۳/۹۱)، صمیمیت جنسی (eta=۰.۶۷, F=۴۲/۲۴)، و اسنادهای ارتباطی (eta=۰.۴۳, F=۸/۴۸)، اثربخش است.

کلیدواژه ها:

رویکرد زوج درمانی هیجان محور ، عاطفه مثبت ومنفی ، همدلی ، صمیمیت جنسی ، اسنادهای ارتباطی