بهینه سازی استراتژی های نگهداری برای بستر راه آهن با توجه به مدلهای تخریب احتمالی و سطوح قابلیت اطمینان مختلف

چارچوب برنامه ریزی تعمیر و نگهداری مبتنی بر بهینه سازی، ابزار اساسی برنامه ریزی سرمایه گذاری برای حفظ عملکرد مورد نیاز یک خط راه آهن است. در مطالعه حاضر، روشی برای به حداقل رساندن مقدار فعلی هزینه های چرخه نگهداری و به حداکثر رساندن سطح کیفیت چرخه بستر مسیر، با توجه به سطوح مختلف قابلیت اطمینان ارائه شده است. مدلهای تخریب احتمالی برای پیش بینی تکامل وضعیت مسیر راه آهن در طول زمان ساخته شده اند. پس از آن، یک روش بهینه سازی مبتنی بر الگوریتم ژنتیک برای به دست آوردن مجموعهای از راه حل های بهینه با در نظر گرفتن چندین محدودیت اعمال میشود. روش پیشنهادی برای مطالعه موردی یک خط راه آهن اعمال میگردد. نتایج نشان میدهد که امکان ایجاد یک سیستم پشتیبانی تصمیم برای کمک به مدیران راه آهن در برنامه ریزی عملیات تعمیر و نگهداری مسیر ریلی بر اساس مبادله بهینه بین هزینه های تعمیر و نگهداری و شرایط هندسه مسیر راه آهن برای سطوح مختلف قابلیت اطمینان وجود دارد.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی ، الگوریتم ژنتیک ، نگهداری ، راه آهن ، قابلیت اطمینان.