بررسی گذران اوقات فراغت و نحوه پراکندگی مناطق تفرجگاهی مطالعه موردی شهر تهران

امروزه اکثر شهرها وکانونهای جمعیتی متراکم فاصله زیادی تا برطرف نمودن نیازها و احتیاجات انسان دارند و تبدیل به مکانهایی شده اند که به انسان تنشهای عصبی فشارهای مختلف زندگی شهری حتی ازنقطه نظر معنوی تحمیل می کنند دگرگونیهای اقتصادی و اجتماعی همراه با تغییرات بنیادی در شهرنشینی و شهرسازی دوران معاصر نقش گذران اوقات فراغت و چگونگی ساماندهی آن رابا ابعاد گسترده تری مواجه کردها ست مکانهای گذران اوقات فراغت از درون خانه تا عرصه وسیع جهانگردی گسترش یافته است تفرج ارتباط مستقیمی با بهره گیری ازمنابع محیط زیست دارد که با اثرات و عوارض مختلف مثبت و منفی همراه می باشد. از این نظر برنامه ریزی تفرج بدون ارزیابی منابع و اثرات زیست محیطی بی معنی و نادرست خواهد بود.

کلیدواژه ها:

گذران اوقات فراغت ، برنامه ریزی و مدیریت شهری ، مناطق تفرجگاهی ، گردشگری ، ظرفیت تحمل