انتخاب بهترین ورودی های مدلسازی بارش با استفاده از تست گاما

به منظور تعیین بهترین رابطه میان بارش با ویژگیهای جغرافیایی و توپوگرافی در حوضه آبریز نیشابور در دوره های زمانی فصلی و سالانه، متغیرهای توپوگرافی و جغرافیایی شامل ارتفاع، عرض جغرافیایی، طول جغرافیایی، فاصله تا رشتهکوه بینالود، ارتفاع متوسط، شیب و متغیرهای توپوگرافیک دیگری مورد بررسی قرارگرفته اند. در این مطالعه از آمار و اطلاعات ۲۹ ایستگاه در سطح حوزه آبریز نیشابور استفاده شد و بارندگی متوسط سالانه و فصلی محاسبه شد. سپس با استفاده از تست گاما بهترین ورودی برای مدلسازی انتخاب شد. به منظور انتخاب بهترین ترکیب پارامترهای ورودی از روش الگوریتم ژنتیک ( Genetic (algorithm استفاده شد و مشخص شد که پارامترهای X (طول جغرافیایی)، Y (عرض جغرافیایی)، hbinalod (فاصله از رشته کوه بینالود)، توپوگرافی در جهت ) N شمال)، NE (شمال شرقی)، E (شرق)، S (جنوب) و حاصل ضرب ارتفاع در فاصله تا مانع کوهستانی ۲۰۰ متری در جهت SE (جنوب شرقی)، ) S جنوب) و NW (شمال غربی) پارامترهایی هستند که بیشترین تاثیر را روی خروجی (بارندگی متوسط سالانه ) دارند. با ترکیب در ورودیهای مذکور کمترین مقدار گاما و خطای استاندار به ترتیب ۰/۰۰۰۰۰۶۳ و ۰/۰۲۹۲ به دست آمد. این نتایج برای متوسط بهار نشان داد که پارامترهای h، X، hbinalod، N، NE، E، S ،N۲۰۰، NE۲۰۰، E۲۰۰، SE۲۰۰، S۲۰۰، W۲۰۰ و NW۲۰۰ بیشترین تاثیر را دارند، که در این حالت مقدار آماره های گاما و خطای استاندارد به ترتیب ۰/۰۰۰۰۰۵۳ و ۰/۰۲۳ به دست آمد که دارای مقادیر نزدیکی در حالتی که خروجی بارندگی متوسط باشد دارد. لذا با استفاده از تست گاما میتوان بهترین پارامترهای ورودی را برای مدلسازی بارش پیدا کرد.

کلیدواژه ها:

مدلسازی بارش ، مشخصات جغرافیایی و توپوگرافیک ، تست گاما ، نیشابور