عملکرد سازمانهای آموزشی در تبیین مولفه های هویتی حکومت پهلوی اول(۱۳۲۰-۱۳۰۴)

گفتمان ملت سازی در دروه پهلوی اول بر اساس مولفه های مشخص در دستور کار حکومت قرار گرفت. لذا حکومت رضاشاه در صدد برآمد با تیکه بر مولفه هایی چون باستانگرایی، توسعه و نوسازی به شیوه غربی و شاه پرستی تعریف جدیدی از هویت ملی را در راس سیاستگذرایهای فرهنگی خود قرار دهد. در این راستا سازمانهای آموزشی یکی از ارکان ادغام اجتماعی، یکپارچه سازی فرهنگی، تربیت کادر اجرایی و از همه مهم تر اشاعه ی ایدئولوژی طبقه حاکم محسوب می شدند. بر این اساس پژوهش حاضر بر آن است با رویکرد توصیفی -تحلیلی عملکرد سازمانهای آموزشی از جمله نظام آموزش رسمی و سازمانهای فرهنگی دیگر مثل سازمان پرورش افکار را در راستای تبیین مولفه های هویتی مورد نظر حکومت که بر وحدت زبان، وحدت فرهنگی از طریق ارائه آموزشهای رسمی و توجه به ایدئولوژی ناسیونالیسم در قالب یک چارچوب خاص تکیه داشت، مورد بررسی قرار دهد. دستاورد این پژوهش حاکی است عملکرد سازمانهای آموزشی برای رسیدن به وحدت ملی مورد نظر حکومت، در عمل شکافها و اختلافات در میان ملت ایران افزایش داد. به عبارت دیگر حکومت با نادیده انگاشتن خرده فرهنگهای موجود در جامعه و سعی در حذف آنها و مهمتر از همه کنار گذاشتن عامل مذهب که رکن اساسی وحدت ملی در ایران شمرده میشد، موجب تشدید تعارضات موجود در جامعه گردید.

کلیدواژه ها:

هویت ملی ، نظام آموزشی ، سازمان پرورش افکار ، پهلوی اول.