بررسی سن عمل آوری بر نفوذپذیری بتن خودتراکم حاوی ترکیب میکروسیلیس و زئولیت

بتن های خود تراکم برای اولین بار در سال ۱۹۸۶ در ژاپن مطرح شد. و در سال ۱۹۸۸ به مرحله ساخت رسید. بعدها ژاپنیها تکنولوژی ساخت این نوع بتن را توسعه دادند و از آن در سطح وسیعی از سازه ها و زیرساخت ها استفاده کردند. بتنخودتراکم نسل جدیدی از بتن با خاصیت شکل پذیری بالا و مقاومت کافی در برابر جداشدگی می باشد که میتواند به راحتیدر داخل قالب جریان یابد و تمام گوشه های قالب و فضاهای بین آرماتورها را بدون نیاز به ویبره کردن و هر گونه عمل فشردهسازی پر نماید. در این مقاله سن عمل آوری بر نفوذپذیری بتن خودتراکم که حاوی ترکیب میکروسیلیس و زئولیت است بربتن تازه و سخت شده مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور رسیدن به نتایج از ۷ طرح اختلاط با نسبت ۲.۵ ، ۵ و ۱۰ درصدوزنی سیمان از هر دو پوزولان میکروسیلیس و زئولیت استفاده شده است. در بررسی های ما نسبت آب به سیمان ۰ / ۳۶ و فوقروان کننده ۱ / ۲ درصد در نظر گرفته شده است. برای نمونه بتن تازه از آزمایش های جریان اسلامپ، قیف تخلیه V و آزمایشجعبه L استفاده شده است همچنین برای نمونه بتن سخت از آزمایش های مقاومت فشاری، جذب آب و نفوذ آب تحت فشاراستفاده شده است. نتایج نشان می دهد زئولیت برخلاف میکروسیلیس باعث افت جریان اسلامپ می شود. ما نمونه ها را درسه سن ۷ ، ۲۸ و ۴۲ روز مورد بررسی و مقایسه قرار دادیم . بیشترین رشد مقاومت فشاری مربوط به طرح حاوی ۱۰ ٪میکروسیلیس و کمترین مقاومت فشاری مربوط به طرح حاوی ۱۰ ٪ زئولیت در مقایسه با طرح شاهد می باشد. در کل طرحهای حاوی میکروسیلیس قسمت اعظم مقاومت فشاری خود را در سنین پایین تر تا ۲۸ روزه کسب می کنند. اما در طرح هاترکیبی کمترین رشد مقاومت فشاری مربوط به طرح ترکیبی حاوی ۵ ٪ زئولیت و ۵ ٪ میکروسیلیس می باشد.

کلیدواژه ها:

بتن خودتراکم ، زئولیت ، میکروسیلیس ، مقاومت فشاری