ارزیابی روند تغییرات کیفیت هوا به واسطه تغییر در سیستم حمل ونقل عمومی شهر زنجان

آلودگی هوا یک معضل محیط زیستی پیچیده و تاثیرگذار بر سلامت افراد است و تکیه بر سیستم حمل ونقل عمومی به جای استفاده از خودروهای شخصی میتواند راهکاری جهت کاهش آلایندگی در شهرها باشد. بهبود کیفیت هوا، کاهش هزینه های تردد، دسترسی آسان، سریع و پوشش سراسری را میتوان از عوامل موثر برای انتخاب این سیستم حملونقل برشمرد. در این مطالعه تلاش شد به تاثیر طرح تغییر مسیر خطوط اتوبوسرانی شهر زنجان بر کیفیت هوا پرداخته شود. برای این منظور ۸ نوبت نمونه برداری (قبل و بعد از اجرای طرح، در روزهای میانی و پایانی هفته، دو نوبت صبح و عصر) از ذرات معلق PM۱۰) و (PM۲.۵ در ۳۵ ایستگاه حدفاصل میدان ارتش تا میدان انقلاب، واقع در بخش مرکزی شهر زنجان با دستگاه AeroQUAL- S۵۰۰ انجام شد. نتایج نشان داد اجرای این طرح باعث افزایش غلظت آلاینده های مورد بررسی شده است. غلظت آلاینده ها از منظر استاندارد هوای پاک ایران و EPA قابل قبول ولی برای PM۲.۵ استاندارد سازمان جهانی بهداشت را نقض میکند. افزایش ترافیک ناشی از جداسازی مسیر تردد اتوبوس ها و احداث ایستگاه در بخشهای میانی منطقه مورد مطالعه از مهمترین علل کاهش کیفیت هوا پس از اجرای طرح میباشد.

کلیدواژه ها:

آلودگی هوا ، اتوبوسرانی ، اندازه گیری ، زنجان.