بررسی تحقق سنجی اصل طبیعت گرایی در محله هفت حوض شهرداری منطقه ۸ تهران بر مبنای اصول شهرسازی ایرانی- اسلامی

محله مفهومی است که هر یک از حوزه های مختلف علمی بنا به زمینه های نظری خاص خود، به تعریف و کاربست آنپرداخته اند. دارا بودن مرز و محدوده مشخص، حس همبستگی و روابط متقابل میان ساکنان، هویت جمعی و اشتراک اهداف،یکپارچگی فضا و فعالیت، خودکفایی نسبی و جمعیت متناسب از مضامین مشترک در تعریف محله بوده است. بر مبنایویژگی ها و معیارهای مورد انتظار، مفاهیم جمعیتی، زیرساختی، سیاسی، حسی، اجتماعی و محیطی به عنوان اصول پایه درمحلات محسوب می شود. ازآنجاکه فضاهای شهری، اوج تجلی مکانی حیات شهری و حضور شهروندان را به نمایش می گذارند،اثر متقابل کیفیت این فضاها برافزایش یا کاهش زندگی شهری، اثرگذار است، لذا اصل طبیعت گرایی که یکی از اصولچهارگانه شهرسازی ایرانی – اسلامی است در محله با قدمت هفت حوض تهران موردپژوهش قرار گرفت. نوع تحقیق کاربردیو روش پژوهش، توصیفی – تحلیلی است، تجزیه، تحلیل و سنجش شاخصه ها، به روش آماری مقایسه میانگین ها (آزمون T تک نمونه ای) انجام شد. بر اساس نتایج حاصله، آزمون T تک نمونه ای میانگین را برای محله هفت حوض در شهرداری منطقه ۸ تهران، ۷۶/۲۰ را نشان می دهد. اختلاف این میانگین با امتیاز حد متوسط ۲۶/۲۰ واحد بالاتر بوده که با توجه به سطح معنی داری کمتر از ۰/۰۵ می توان این اختلاف را معنادار دانسته و چنین نتیجه گیری کرد که اصل طبیعت گرایی در طراحی و برنامه ریزی شهری محله هفت حوض شهرداری منطقه ۸ موردتوجه جدی مدیران شهری قرارگرفته و با هویت ایرانی – اسلامی کاملا تطابق دارد.

کلیدواژه ها:

طبیعت گرایی ، اصول شهرسازی ایرانی- اسلامی ، محله هفت حوض ، شهرداری منطقه ۸ تهران