اثرات اشکال مختلف عنصر روی بر خصوصیات هضمی خوراک گاوهای شیرده با تولید بالا ، با استفاده از روش های تولید گاز و کیسه نایلونی

زمینه مطالعاتی:استفاده از برخی از مواد معدنی بخصوص عنصر روی می تواند بر پروفایل تخمیر و تجزیه پذیری شکمبه ای جیره غذایی دام ها تاثیر بسزایی داشته باشد. هدف: این مقاله به منظور بررسی اثرات افزودن اشکال مختلف عنصر روی ، بر روی پروفایل تخمیر و تجزیه پذیری شکمبه ای خوراک گاوهای شیرده با تولید بالا صورت گرفت. روش کار: آزمایش در ۴ دوره ۲۸ روزه شامل ۲۱ روز عادت دهی و ۷ روز نمونه برداری اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل: ۱) جیره شاهد (بدون مکمل روی) ۲) جیره شاهد +۴۰ پی پی ام اکسید روی ۳) جیره شاهد+ ۴۰ پی پی پی ام روی-گلایسین ۴) جیره شاهد +۴۰ پی پی ام نانو اکسید روی. در روش تولید گاز ۳۰۰ میلی گرم از نمونه غذایی در ساعات ۲، ۴، ۶، ۸، ۱۲، ۱۶، ۲۴، ۳۶، ۴۸، ۷۲ و ۹۶ انکوباسیون گردید. در روش کیسه نایلونی مقدار ۵ گرم نمونه در ساعات ۰، ۲، ۴، ۸، ۱۲، ۱۶، ۲۴، ۳۶، ۴۸، ۷۲ و ۹۶ انکوباسیون گردید. نتایج: تیمار حاوی گلایسین-روی، نانو روی و اکسید روی بترتیب بیشترین و تیمار شاهد کمترین میزان تولید گاز را به خود اختصاص دادند (۰۵/۰p <‎). تیمار گلایسین- روی و نانو روی بطور معنی داری موجب افزایش غلظت اسیدهای چرب فرار، افزایش نسبت پروپیونات و کاهش نسبت استات به پروپیونات شدند (۰۵/۰p <‎). افزودن منابع مختلف عنصر روی موجب کاهش میزان نیتروژن آمونیاکی نسبت به تیمار شاهد گردید(۰۵/۰p <‎). نتایج نشان داد که تیمارهای گلایسین- روی و نانو روی موجب افزایش تجزیه پذیری شکمبه ای ماده خشک نسبت به تیمارهای شاهد و اکسید روی شد ند(۰۵/۰p <‎). از نظر تجزیه پذیری شکمبه ای پروتئین، تیمارگلایسین-روی و نانو روی موجب کاهش تجزیه پذیری، نسبت به تیمار معدنی و شاهد شدند (۰۵/۰p <‎).‎ ‎نتیجه گیری نهایی: ‎ ‎نتایج این آزمایش نشان می دهد که افزودن منابع مورد مطالعه عنصر روی به جیره های گوسفندان می تواند عملکرد شکمبه را بهبود بخشیده و باعث افزایش تجزیه پذیری مواد مغذی در شکمبه شود.

کلیدواژه ها:

پروفایل تخمیر ، تجزیه پذیری شکمبه ای ، گوسفند ، عنصر روی