بررسی تاثیر سه روش آبدرمانی در عمق کم، و ترکیبی بر عملکرد حرکتی زنان مبتلا به فتق دیسک کمری

هدف کلی تحقیق بررسی تاثیر سه روش تمرین درمانی در آب در عمق کم، عمیق و ترکیبی بر عملکرد حرکتی زنان مبتلا به فتق دیسک کمری بود.جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه بیماران زن مبتلا به فتقدیسک کمر ساکن در شهرستان گنبد کاووس بود و تعداد ۶۰ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند که در ۴ گروه مساوی (گروه در آب کم عمق، گروه در آب عمیق و گروه بصورت ترکیبی و کنترل) به طور تصادفی قرار می گیرند. در آغاز و پایاننامه آب درمانی از پرسشنامه عملکرد حرکتی در مراحل پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. نتایج با استفاده از آزمون های تحلیل کوواریانس و ازمون بنفرونی با استفاده از نرم افزار spss در سطح معناداری ۰/۰۵ انجام شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که شاخص عملکرد حرکتی بین گروه عمیق با ترکیبی و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. Sig=۰/۰۰۰ نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان می دهد که بین گروه کم عمق با عمق Sig=۰/۰۰۳ کم عمق با کنترل Sig=۰/۰۰۶ تفاوت معناداری وجود دارد. نتایج نشان داد که انجام ۶ هفته تمرین آبدرمانی در عمق کم، عمیق و ترکیبی بر عملکرد حرکتی زنان مبتلا به فتق دیسک کمری تاثیر معناداری دارند. بنابراین می توان عنوان کرد که تمرینات آبدرمانی می تواند باعث بهبود عملکرد حرکتی در بیماران مبتلا به فتق دیسک گردد..

کلیدواژه ها:

آبدرمانی ، در عمق کم ، آبدرمانی در عمیق ، عملکرد حرکتی