مراتب اسمای الاهی و ارتباط آنها با اصول و مبانی فلسفه وحدت وجودی ابن عربی

هدف این پژوهش بررسی اسمای الاهی و ارتباط آنها با مبانی و اصول بنیادین فلسفه وحدت وجودی ابن عربی است. بدین منظور، منابع دست اول که به قلم ابن عربی نگاشته شدهو منابع دست دوم که آثار وی را شرح و بسط کرده به دقت بررسی شد. تحلیل محتوای منابع یادشده نشان داد که مفاهیم بنیادی فلسفه وحدت وجودی ابن عربی با اسمای الاهی ارتباط وجودی دارد. به عبارت دیگر، مفاهیم «تجلی»، «رحمت» و «آفرینش» از جانب حضرت حق از طریق اسمای الاهی محقق می شود. همچنین، بر اساس یافته های این پژوهش، اسمای الاهی از نظر ابن عربی بی شمار و ذومراتب اند. والاترین اسم الاهی «الله» است که همچون ذات حضرت حق واحد است. امهات، امامان و پیشوایان اسما از اسم «الله» صادر می شوند. اسمای الاهی که از اسم «الله» صادر می شوند مرتبه وجودی فروتری دارند و به عنوان کارگزاران یا «سدنه» باعث خلق عالم مادی می شوند. از طرفی، همه اسمای الاهی یکجا در انسان کامل مستجمع است و انسان آینه صیقل یافته است که اسمای الاهی را به صورت کامل نشان می دهد. در این مقاله هر یک از این مفاهیم عرفانی و وجودی را به تفصیل شرح می دهیم و ارتباط جوهری هر مفهوم را با اسمای الاهی مطرح می کنیم.

کلیدواژه ها:

محیی الدین ابن عربی ، فلسفه وحدت وجود ، حضرت حق ، اعیان ثابته ، اسمای الاهی ، تجلی ، رحمت ، آفرینش