ارزیابی روش های مختلف آسیب پذیری آبخوان آبرفتی و ساحلی (منطقه مورد مطالعه: استان گیلان محدوده آستانه-کوچصفهان)

یکی از راهکارهای برقراری تعادل زیست محیطی، بررسی و مدیریت آسیب پذیری آبخوان است. جهت تصمیم گیری و مدیریت آبخوان لزوم برنامه ریزی جهت شناسایی عرصه های آسیب پذیر بسیار مهم است. روشها و شاخص های متعددی جهت بررسی آسیب پذیری آبخوان ها ارائه شده اند که هریک از این شاخص ها براساس مجموعه ای از فاکتورها مورد استفاده قرار می گیرد. در این مطالعه از ۵ شاخص آسیب پذیری در منطقه ساحلی به منظور بررسی و مقایسه این روشها نسبت به هم مورد استفاده قرار گرفته است. شاخص های DRASTIC، SINTACS، SI، GALDIT و GODS به بررسی وضعیت حساسیت آبخوان از نظر ذاتی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج استخراجی از این ۵ شاخص با توجه به ماهیت هریک از آنها متفاوت بوده و به منظور افزایش دقت نتایج و استفاده کاربردی از این نتایج در مناطق ساحلی واسنجی وزن و رتبه ها با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی و آنتروپی انجام گرفت. بدین منظور از همبستگی بین هر شاخص آسیب پذیری با غلظت TDS، نیترات و کلراید استفاده و وزن پارامترهای هر شاخص واسنجی گردید. آنالیز حساسیت پارامترهای مختلف در شاخص های آسیب پذیری نشان داد که شاخص GALDIT با توجه به در نظرگیری اثر پیشروی آب شور دریا این حساسیت را در نتایج منعکس می کند. پارامتر عمق تا سطح ایستابی در سایر شاخص ها و پارامتر فاصله از دریا معیار حساس و با اهمیتی در شاخص GALDIT بوده و پس از واسنجی مدل مشخص گردید ۳۰ درصد آبخوان در معرض جبهه های شور نفوذ آب دریا قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، آنالیز حساسیت ، شاخص GALDIT ، مدیریت آبخوان