بررسی رابطه ظرفیت ذهنی سازی با استرس والدینی مادران کودکان دارای اختلال یادگیری در شهرستان برخوار

هدف: هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه ظرفیت ذهنی سازی با استرس والدینی مادران کودکان دارای اختلال یادگیری در شهرستان برخوار بوده است.روش شناسی: این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، شامل تمام مادرانکودکان دارای اختلال یادگیری شهرستان برخوار در سال ۱۳۹۹ بود که از بین این مادران با استفاده از فرمول کوکران ۲۹۰ نفر به شیوه در دسترس انتخاب شدند. ذهنی سازی و استرس والدینی در این پژوهش از طریق پرسشنامه ذهنی سازی (MZQ) هاسبرگ و همکاران (۲۰۱۲) و فرم کوتاه پرسشنامه استرس والدینی آبدین (PSI-SF) (۱۹۸۳) سنجیده شد.یافته ها: داده ها با استفاده از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون و با استفاده از نرم افزار ۲۳SPSS- تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان دادکه ذهنی سازی و استرس والدینی با ضریب همبستگی (r=۰/۷۳) دارای ارتباط معنی داری بودند. همچنین بین مولفه های ذهنی سازی و استرس والدینی (امتناع از خود اندیشی و استرس والدینی (r=۰/۶۰)، بین آگاهی عاطفی و استرس والدین (r=۰/۵۴)، بین حالت تعادل روانشناختی و استرس والدینی (r=۰/۵۱) و بین تنظیم احساسات و استرس والدینی (r=۰/۵۸) هم رابطه معنی داری وجود داشت.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می رسد ذهنی سازی می تواند بر استرس والدینی مادران کودکان دارای اختلال یادگیری موثر باشد و به عنوان یک عامل محافظت کننده به کار برده شود.

کلیدواژه ها:

ظرفیت ذهنی سازی ، استرس والدینی ، کودکان و اختلال یادگیری