اشتغال برآیند همه فعالیت های اقتصادی دستگاه های مختلف بوده و در حال حاضر نیز فصل مشترک عمده ترین دغدغه های دستگاه های اقتصادی و اجرایی مملکت می باشد . بنده اعتقاد دارم که ظرفیت ها و منابع مالی لازم به منظور ایجاد اشتغال در کشور وجود دارد اما متأسفانه به علت عدم استفاده بهینه از منابع موجود ، ضعف مدیریتهای اجرایی در کشف ظریف ها و قابلیت های منطقه ای و تعامل ضعیف دانشگاه و صنعت از یک طرف و تعاملات قهرآمیز تشکلهای کارفرمایی و کارگری با دولت شرایط مطلوبی را متناسب با ظرفیت های موجود در ارتباط با تحقق اهداف اقتصادی و آرمان های عدالتخواهی فراهم نکرده است . امروزه مشکل بیکاری دامن گیر تمامی کشورهای جهان شامل کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه می باشد و آمارهای رسمی حاکی از آن است که نرخ بیکاری واقعی در اکثر کشورهای فوق دو رقمی است ، اما از آنجایی که سیاست های انفعالی بازار کار آنان برنامه ریزی شده و قوی است بحران بیکاری به صورت بسیار مشهود و آشکار نمی باشد