جمع آوری رواناب ناشی از بارندگی برای صرفه جویی مصرف آب در کشاورزی (مطالعه موردی: دانشگاه لرستان)

کشور ایران از جمله مناطق خشک جهان محسوب میشود، به طوری که به جز حاشیه دریای خزر، دامنه و ارتفاعات البرز و زاگرس اغلب دارای آب و هوای خشک با نزولات آسمانی قلیل میباشد. لذا کشور ایران به دلیل کم بودن ریزشهای جوی و نامناسب بودن پراکنش زمانی و مکانی آن، در زمره کشورهای خشک و نیمه خشک جهان قرار دارد. یکی از روشهای کاهش اتکاء به منابع آب معمول، جمع آوری آب باران است. این پژوهش با هدف تعیین میزان آب باران قابل استحصال از رواناب ناشی از بارندگی در سایتهای دانشکده کشاورزی و کمالوند دانشگاه لرستان برای تامین نیاز آبی فضاهای سبز و باغات انجام گرفت. نخست، حجم آب ناشی از رواناب در سایتهای مختلف محاسبه شد. داده های نیاز آبی فضاهای سبز دانشگاه لرستان از نرم افزارCropwat دریافت شد. نتایج محاسبه بیلان آبی نشان داد که حجم آب ناشی از رواناب در سایتهای کشاورزی و کمالوند به ترتیب ۳/۸ و ۰/۶ میلیون متر مکعب میباشد. با توجه به نتایج بدست آمده از برآورد میزان نیاز آبی سالانه فضای سبز و باغات در سایت کمالوند تقریبا ۱۱۰۰ متر مکعب میباشد که با جمع آوری رواناب ناشی از بارندگی تقریبا ۵۰ درصد از نیاز آبی محصولات با این منبع آب، آبیاری خواهد شد. اما با توجه به برآورد نیاز آبی محصولات کشاورزی تقریبا ۶۰۰ متر مکعب در سال)، میزان رواناب جمعآوی شده از نیاز آبی محصولات بیشتر بوده ودمیزان رواناب جمع آوری شده در این سایت، پتانسیل توسعه باغات به میزان ۱۵۰ درصد فعلی را دارد.

کلیدواژه ها:

استحصال آب باران ، دانشگاه لرستان ، رواناب ، سطوح آبگیر