بررسی تطبیقی تصرف عدوانی درحقوق موضوعه ایران (قانون مجازات اسلامی و آیین دادرسی مدنی)

دعاوی تصرف عدوانی شامل دعاوی حقوقی و کیفری است . مرجع صالح به رسیدگی تصرف عدوانی در دعاوی مدنی در صلاحیت دادگاه عمومی است ولی در امور کیفری صلاحیت ذاتی تصرف عدوانی دادسرا و دادگاه انقلاب می باشد . افراد ذی حق در طرح دعوای مدنی شخص خواهان اصالتا یا قایم مقام یا نماینده او که حسب مورد نماینده قانونی، قضایی یا قراردادی می باشد اقامه می گردد ولی در دعوای کیفری ملک مورد تعرض به تعبیر ماده ۶۹۰ قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات باید متعلق به شاکی باشد.رسیدگی به دعوای تصرف عدوانی هم در امور کیفری و نیز حقوقی خارج از نوبت به عمل می اید.در دعوای تصرف عدوانی موضوع رسیدگی ان است که بدون رضایت مالک و به غیر وسیله قانونی است و لی در قانون مجازات اسلامی نیاز به سو نیت و عنصر معنوی جرم ضروری است تا متهم مجازات شود.در این مقاله سعی بر این است تا ضمن بررسی ارکان تشکیل دهنده جرم تصرف عدوانی شامل عنصر قانونی،عنصر مادی و عنصر معنوی درقانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات مصوب ۱۳۷۵ و تعریف ان در قانون ایین دادرسی مدنی به مقایسه ان از لحاظ مرجع صالح به رسیدگی دعوای تصرف عدوانی،طرح دعوا، طرفیت طرح شکایت یا دادخواست، نحوه اثبات و رسیدگی،مدت تصرف و چگونگی رفع اثار،شیوه و تشریفات اقامه دعوا،تصرف عدوانی در املاک مشاعی،تاثیر سونیت،صدور حکم و اجرای رای در قوانین مذکور می پردازیم.

کلیدواژه ها:

تصرف عدوانی ، املاک مشاعی ، سوء نیت در دعوای تصرف عدوانی ، مرجع صالح