سنجش ابعاد زیست پذیری و توسعه پایدار محله ای (نمونه موردی: محلات شهر سراب)

به دنبال تغییر در شرایط و عوامل موثر در گسترش و توسعهی شهری در دوران اخیر، محلههای مسکونی انسان ساخت جایگاه ویژهای در شکلگیری شهرها و توسعهی پایدار آن ها داشتهاند. توسعهی شهری پایدار که ازجمله نظریهها و سیاستهای اخیر و جاری تلقی می شود، بخش عمده ای از ادبیات شهرسازی سالهای اخیر را به خود اختصاص داده است. اما نظریهی اخیر در مقیاس محلی هنوز به درستی تبیین نشده و می تواند بهعنوان موضوع پژوهشها مدنظر باشد، توسعه ی پایدار در مقیاس محله مسکونی است. زیست پذیری بهبود کیفیت فضاهای شهری در شهرهای مدرن همراه با انسانی کردن آن ها تا حد ممکن است. پژوهش حاضر سعی دارد تا وضعیت تنوع و توسعه در محلات مسکونی را به عنوان یکی از اساسی ترین ارکان توسعهی پایدار شهری بسنجد. در این مقاله از روش توصیفی تحلیلی استفاده شده است. برای سنجش تنوع و توسعهی محلات و شاخص های زیست پذیری شهری، الگویی کیفی با ۳ شاخص کلی (تنوع در ساخت، تنوع در استفاده و تنوع در کاربران) و ۶۹ متغیر طراحی و استفاده شده است. سپس برای تحلیل اطلاعات و تصمیم گیری نهایی از روش تصمیم گیری چند شاخصه (MADM) غیر جبرانی ماکسی مین و ماکسی ماکس استفاده شد. نتایج تحقیق نشان می دهد به ترتیب محلات ۱۲، ۸، ۶، ۲، ۹، ۱، ۳، ۱۱، ۱۰، ۷، ۵ و ۴ دارای وضعیت مطلوب تنوع و توسعه بوده اند.

کلیدواژه ها:

پایداری شهری ، زیست پذیری شهری ، ماکسی مان و ماکسی ماکس ، شهر سراب