مدل جریان دانش در صنعت بانکداری

هدف: پژوهش حاضر قصد دارد با بررسی مدل­های موجود ضمن ارزیابی مولفه های دخیل در جریان دانش مدلی برای جریان دانش در صنعت بانکداری ارائه دهد. روش: این تحقیق از نوع تحقیقات توصیفی- همبستگی محسوب می­گردد و از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کارکنان ادارات مرکزی بانک ملی ایران بود که تعداد آن­ها ۲۲۱۱ نفر می­باشند. با استفاده از جدول مورگان نمونه ۳۳۰ نفری تعیین شد و افراد نمونه به صورت تصادفی ساده از جامعه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده­ها پرسشنامه محقق ساخته ۴۵ گویه­ای در ۸ بعد می باشد که بر اساس طیف لیکرت تنظیم گردید. روایی این پرسشنامه به دو روش صوری و روش تحلیل عاملی و پایایی آن به روش آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت که نتایج حاکی از پایایی و روایی مناسب پرسشنامه می باشد. برای تحلیل فرضیات تحقیق از روش معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار Smart PLS بهره برده شده است. یافته­ها: مولفه های کسب دانش، خلق دانش، ذخیره دانش، تسهیم دانش، کاربرد دانش، زیرساخت فناوری اطلاعات و ساختار سازمانی منعطف بر جریان دانش در صنعت بانکداری تاثیرگذارند و مدل مفهومی پژوهش مدل مناسبی برای جریان دانش در صنعت بانکداری می­باشد. تسهیم دانش با ضریب تاثیر ۳۷۹/۰ بیشترین تاثیر را بر وضعیت جریان دانش دارد. نتیجه­گیری: نتایج نشان می­دهد که جریان دانش در صنعت بانکداری بشدت لازم و ضروری است و این صنعت نیاز مبرم دارد که به این حوزه مطالعاتی و عملیاتی وارد شود. همچنین مدیریت دانش به منظور برقراری جریان موثر دانش در صنعت بانکداری اهمیت و جایگاه ویژه­ای دارد. بنابراین، لازم است بانک­ها ابتدا با مدیریت مناسب دانش در سازمان شرایط لازم برای جریان موثر دانش در بانک را فراهم آورند و از این طریق به بهبود عملکرد و سودآوری بیشتر در این صنعت نائل آیند.

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، جریان دانش ، مدل جریان دانش ، صنعت بانکداری