تحلیلی بر شهر الکترونیک و چالش های موجود در پیشبرد ابعاد پایداری اجتماعی

در گذشته، محله به مثابه خانه خانواده ها بود و خانواده ها نسبت به محله مسکونی همان احساس خانه خود را داشتند. این فضاها با تکیه بر نیازها، ارزشها و شرایط متغییر جامعه انسانی آن روز به وجود آمده و به عنوان مصداقی از محله های پایدار علاوه بر پاسخگویی به عملکرد مادی، نیازهای روحی و روانی شهروندان را پاسخگو بوده است. محله های سنتی ما روزگاری محیطی امن، توام با آسایش و رفاه برای ساکنان آن بود. اما نظام ساختاری شهرهای سنتی به دنبال پیروی از اصول شهرسازی مدرن دستخوش تحولات چشم گیری شد. به گونه ای که امروز ناکارآمدی و از هم گسیختگی و به عبارتی ناپایداری در محله های شهری دیده میشود. عدم احساس تعلق به محیط زندگی و کاهش ارتباطات اجتماعی که پیامد عدم تطابق ساخت اجتماعی با ساخت فضایی شهرهای امروزی از مشکلات محله های معاصر است.پایداری اجتماعی یکی از مفاهیم مرتبط با توسعه پایدار است که در برنامه های توسعه کشورهای مختلف وارد شد اما به دلیل عدم اجماع بر سر مولفه ها و جایگاه آن در میان سایر اجزاء توسعه پایدار در عمل به گونه های بسیار متفاوتی با آن برخورد شده است. فناوری های نوین اطلاعاتی و ارتباطی، امکان شکل گیری جامعه الکترونیک محور را فراهم نموده است که یکی از کارکردهای شکل گیری جامعه الکترونیک، خدمات رسانی و ایجاد سازمان اجرایی کارآمدتر و ارتقا ء کیفیت خدمات عمومی است. در واقع شهرداری الکترونیکی یکی از پدیده های مهم حاصل از به کارگیری فن آوری اطلاعات و ارتباطات است که تحولات عمیقی را در شیوه زندگی بشر امروزی ایجاد کرده است . شهرداری الکترونیک نیازمند بستری مناسب برای توسعه خدمات الکترونیک به شهروندان است. هدف از نگارش این مقاله بررسی نقش شهرهای الکترونیک دراجرای پایداری اجتماعی می باشد و روش مطالعه به صورت توصیفی و تحلیلی و کتابخانه ای می باشد .در همین راستا شهر الکترونیک باعث افزایش سطح رفاه شهروندان و سپس افزایش سطح کیفیت زندگی آنان وا فزایش سطح مشارکت مردم شده که در نتیجه افزایش این عوامل باعث پایداری اجتماعی می شود.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، جامعه الکترونیک ، ، پایداری اجتماعی ، ارتباطات الکترونیکی