راهکارهای ساماندهی اسکان غیررسمی با رویکرد فرهنگی و اجتماعی

رشد شتابان مهاجرت به شهرها و توسعه بی قاعده کلانشهرها علت اصلی شکلگیری مناطق اسکان غیررسمی است. رشد مناطق اسکان غیررسمی نمود بارز فقر شهری و بیسازمانی اجتماعی میباشند. به نحوی که امروزه به عنوان مهمترین کانونهای بروز ناهنجاری و جرائم اجتماعی شناخته میشوند. سیاست های ناکارآمد در عرصه برنامه ریزی مسکن و بازتاب های بحران اقتصاد جهانی به تدریج با شکل گیری و گسترش پدیده ای با عنوان شهری شدن فقر یا فقر شهری شده است که یکی از نتایج آن اسکان غیر رسمی است. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر راهکارهای ساماندهی اسکان غیررسمی با رویکرد فرهنگی و اجتماعی با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتیجه پژوهش نشان می دهد اسکان غیر رسمی خود معلول گسترش شکاف طبقاتی، رشد بی رویه شهرنشینی و مهاجرت روستائیان به شهرهای بزرگ است از جهات متعددی موجب شیوع بزهکاری، انحرافات اجتماعی و عوارض ناشی از آن می شود و ساماندهی و ارتقای شرایط زندگی حاشیه شهرها بدون توجه به آثار پیامدهای آن و تجربه دیگر کشورها، به ویژه ممالک جهان سوم وارد شدن در عرصه آزمون خطاست و موجب از بین رفتن بسیاری از منابع و فرصت ها می شود. در نتیجه می توان گفت اسکان غیررسمی یکی از مشکلات شهری است که مهمترین مشخصه آن ناامنی حق تصرف، شرایط ساختاری نابهنجار مسکن، دسترسی ضعیف به خدمات شهری و تغذیه سالم و تراکم بیش ازحد میباشد. این شرایط بالاخص در کشورهای توسعه نیافته بارزتر است.

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی فرهنگی ، اجتماعی ، سکونتگاه های غیررسمی ، ساماندهی