تاثیر عوامل پروکسمیک فضایی در راستای ارتقا خلاقیت کودکان در مهدهای کودک

امروزه جامعه برای انجام فعالیت های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کشور به تربیت کودکان خلاق نیاز دارد. یکی از عوامل پرورش این امرفراهم آوردن محیطی مناسب برای بازی است که عدم توجه به این عوامل سبب به وجود آمدن معضلاتی از قبیل جلوگیری از پیشرفت رشدفکری، کسب مهارت و خلاقیت کودکان می گردد. درصورتی که در حال حاضر در این حیطه، پژوهشگران به بازی و اثرات آن بر کودکان پرداخته اند،ولی اندکی از تحقیقات به محیط بازی و تاثیر آن در شکل گیری خلاقیت اشاره داشته اند. لذا این پژوهش به دنبال دستیابی به اصول طراحی فضاهای بازی برای کودکان )مهدها( با تاکید بر بهره گیری از قابلیت های محیطی موثر بر ذهن و رفتار و رویکرد ارتقاء خلاقیت آنان است. روش تحقیق از نوع کاربردی توسعه ای. به شیوه پیمایش و با استراتژی قیاس است. گردآوری داده ها از مطالعات کتابخانه ای و اسنادی برای استخراج عوامل صورت گرفته است. نتایج نشان میدهد که مولفه های آثار کودکان و رنگ دارای همبستگی بالاتری نسبت به دیگر متغیرها می باشند و برای ارتقای یک محیط جهت افزایش خلاقیت کودکان باید از پروژه های محرک توسعه فضایی استفاده کرد که در آن بیشتر به مولفه های آثارخود کودکان، شکل فضاها، رنگ پرداخته شود

کلیدواژه ها:

مهدکودک ، پروکسمیک فضایی ، ارتقاء خلاقیت ، کودک ، معماری.