بررسی رابطه بین مدیریت مشارکتی مبتنی بر فضای هوشمند و سیاست گذاری (مطالعه موردی؛ شهرداری خرم آباد)

نزدیک به دو دهه است که در دنیا ارائه انواع خدمات الکترونیکی از سوی سازمان ها آغاز شده است و بسیاری از پژوهشگران ازرویکرد هوشمند سازی دولت سخن گفته اند. با این وجود تعریف دقیقی از دولت هوشمند، اجزاء و ابعاد آن که دارای اجماع باشد وجودندارد. از طرفی هزینه بالای اجرای پروژه های خدمات الکترونیکی در سطح کلان، دولت ها را به مدل سازی اولیه دولت الکترونیکی و کنترل هزینه ها تشویق می شوند. بحث مشارکت عمومی مردم درفرایند سیاستگذاری می باشد. منظورازمشارکت عمومی درواقعمشاوره وگفتمان بین بخش های مختلف جامعه و نظرخواهی از آنها برای اثرگذاری بر فرایند تدوین خط مش ها می باشد. در این مقاله سعی شده است تا با ارائه تعریفی از مشارکت عمومی روش های مختلف مشارکت و فرایند آن و رابطه آن با فرایند سیاستگذاری مورد بحث قرار گیرد. لذا با این هدف، تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر مدیریت مشارکتی مبتنی بر فضای هوشمند بر سیاست گذاری در شهرداری شهر خرم آباد انجام شده است. روش تحقیق مورد استفاده توصیفی- پیمایشی و از نوع همبستگی می باشد. در این تحقیق ابتدا پایایی پرسشنامه مورد اندازه گیری قرار گرفته که نتایج آزمون آلفای کرونباخ بالا ۰/۸ بوده و پرسشنامه مورد تائید قرار گرفته و سپس از طریق آزمون کلموگروف اسمیرنوف نرمال بودن داده ها مورد تائید قرار گرفت و سپس از طریق نرم افزار لیزرل مدل تحقیق برازش داده شد و فرضیه های تحقیق از طریق معادلات ساختاری مورد آزمون قرار گرفته شد که نتایج تحقیق حاضر نشان داد که تاثیر مستقیم بین مدیریت مشارکتی بر خط مشی گذاری وجود دارد هرگاه کارکنان یک سازمان در فعالیت های سازمان مشارکت داشته باشند و یا حتی حضور داشته باشند و مدیران ارشد سازمان هم به این مسئله توجه داشته باشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت مشارکتی ، دولت هوشمند ، خط مشی گذاری ، تصمیم گیری ، شهرداری خرم آباد