مدیریت ریسک خشک سالی کشاورزی در حوضه الموت قزوین

خشک­سالی پدیده ای است که نمی توان از بروز آن جلوگیری نمود، اما با مدیریت جامع نگر و علمی می توان از بروز خسارات ناشی از آن کاست. برای کاهش میزان خسارات نیاز به یک برنامه تدوین شده می باشد. بدین منظور باید تلاش کرد تا دستیابی به دستورالعمل های اجرایی کارساز برای مناطق مختلف کشور بر اساس شرایط آب و هوایی آن مناطق و بررسی های میدانی به منظور شناخت بهتر از شرایط اقتصادی و اجتماعی امکان پذیر شود. این مقاله به شرح چگونگی و مراحل تدوین نخستین برنامه مدیریت ریسک خشک­سالی کشاورزی برای یک منطقه به عنوان پایلوت می پردازد. این بررسی به مدت سه سال از سال ۸۸ تا ۹۰ به طول انجامید. در این راستا کارگاه های آموزشی و نشست های تخصصی برگزار و بررسی های میدانی انجام شد که بر اساس شناخت از منابع اقتصادی و اجتماعی در حوضه پایلوت و نتایج نشست های مدیران محلی و ساکنین آن مراحل برنامه اجرایی تهیه شد. همچنین، در راستای اجرای این تحقیق، اطلاعات مختلف اقلیمی و کشاورزی، اطلاعات محلی در منطقه جمع آوری شد و روشی برای ارزیابی میزان آسیب پذیری بخش های مختلف کشاورزی در منطقه ارائه شده است. برنامه بر اساس نظرات کارشناسی و تجارب موجود در جهان و شرایط حاکم بر منطقه مورد نظر به صورت نه فاز مختلف تدوین شده است. با توجه به درآمد متوسط ۴۱ میلیارد ریالی این حوضه از کشاورزی و دامپروری میزان خسارات وارده در خشکسالی ضعیف تا بسیار شدید از ۳.۴۵۰ میلیارد ریال تا ۱۰.۳۵۰ میلیارد ریال متغیر است. مجموعه این نه فاز مراحل پایش، پیش بینی و هشدار را به صورت تیم های کاری تعریف نموده و با مشارکت ذینفعان و تصمیم گیران به شکلی مدیریت می شود که تا میزان خسارات خشکسالی از ۳۰ تا ۴۷ درصد (بستگی به شدت خشکسالی) کاهش پیدا کند.

کلیدواژه ها:

ارزیابی آسیب پذیری ، الگوهای اجرایی ، پایش خسارات ، شاخص های خشک سالی ، کاهش خسارات