بررسی و مقایسه قدرت پیش بینی اندیکاتورهای میانگین متحرک همگرا- واگرا و شاخص قدرت نسبی در بورس اوراق بهادار تهران، مورد مطالعه گروه شرکت های سرمایه گذاری

امروز با گسترش روزافزون تجارت الکترونیک امکان سرمایه گذاری در بازارهای سراسر جهان فراهم و انجام معاملات الکترونیکی تبدیل به بخش مهمی از ساز و کار بازارهای معتبر جهانی شده است. اصولا برای کسب سود در این بازار گسترده جهانی، نیاز به اطلاعات تخصصی و پیچیده کارشناسی، امر لازم و ضروری به نظر می رسد. روش های بسیاری توسط فعالان بازار ابداع شد که به سرمایه گذاران کمک کند تا بتوانند با تصمیم گیری درست بازده بهتری را از سرمایه خود کسب کنند. یکی از روش های سرمایه گذاری که به صورت گسترده مورد توجه سرمایه گذاران قرار گرفته روش سرمایه گذاری به روش تکنیکال است. به تحلیل گران تکنیکال چارتیست می گویند. چارتیست ها سعی می کنند، با استفاده روند و قیمت های گذشته سهام برای تصمیم گیری در مورد سرمایه گذاری آتی استفاده کنند. در این تحقیق به بررسی و مقایسه بازده دو شاخص مهم در روش تکنیکال، یعنی شاخص قدرت نسبی و میانگین متحرک همگرا واگرا پرداخته شده است. جامعه مورد بررسی ۱۶ شرکت گروه سرمایه گذاری بورس اوراق بهادار بوده و دوره زمانی مورد ۲۰۰ هفته معاملاتی می باشد که در قالب یک سوال اصلی و دو سوال فرعی پرداخته شده است. نتایج نشان داد که استراتژی شاخص RSI در تشخیص نقاط خرید و فروش خبرگان از قدرت بالاتری نسبت به استراتژی شاخص MACD و استراتژی ترکیب شاخص RSI و MACD برخوردار است. در بخش دوم به منظور تایید یا عدم تایید نتایج بخش اول از مدل احتمال غیرخطی پروبیت با در نظر گرفتن دو مدل برای تشخیص نقاط خرید و فروش خبرگان استفاده گردیده است. مدل اول قدرت تشخیص نقاط خرید توسط استراتژی های مورد نظر و مدل دوم قدرت تشخیص نقاط فروش را توسط این استراتژی ها نتیجه می دهد. در هر مشاهده احتمال تشخیص هر کدام از مدل ها بالاتر از ۰/۴ و بیشتر از مدل دیگر باشد براورد آن مشاهده برابر حالت پیروزی آن مدل می باشد. نتایج این بخش نشان داد که استراتژی شاخص RSI در تشخیص نقاط خرید و فروش خبرگان قدرتمندتر از استراتژی شاخص MACD بوده و همچنین به طور کلی قدرت تشخیص نقاط خرید توسط این استراتژی ها بیشتر از تشخیص نقاط فروش می باشد. همچنین مشخص گردید که استراتژی ترکیبی شاخص های RSI و MACD اثر معنی داری در تشخیص نقاط خرید و فروش نداشته است و این ادعای تحلیل گران بازار که استراتژی ترکیبی شاخص ها نتیاج بهتری ارائه می دهد جای شک و تردید دارد.