بررسی رابطه بین سطوح پیوستار انگیزش و میل به ادامه ورزش در دانش آموزان دختر نوجوان؛ رویکردی از نظریه خودتعیین گری

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین سطوح پیوستار انگیزش و میل به ادامه ورزش در دانش آموزان دختر نوجوان بود. ۲۲۱ دانش آموز دختر نوجوان استان آذربایجان شرقی با دامنه سنی ۱۲-۱۸ سال در سال ۱۳۹۸- ۹۹ به صورت نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و پرسشنامه های تمایل به ادامه ورزش و تنظیم رفتار ورزشی را تکمیل کردند. داده های جمع آوری شده، به وسیله نرم افزار spss۲۴ مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته های تحقیق نشان دادند که از بین عوامل سطوح انگیزش، عدم انگیزه به صورت منفی و انگیزه درونی و همچنین تنظیم شناسایی شده به صورت مثبت، توانایی پیش بینی میل به ادامه ورزش را دارند؛ اما سایر سطوح پیوستار انگیزش اعم از انگیزه بیرونی و تنظیم متمایل به درون توانایی پیش بینی میل به ادامه ورزش را ندارند. بر این اساس و به صورت کلی می توان گفت که در ایجاد میل به ادامه ورزش در دختران نوجوان، نوع انگیزه به وجود آمده در آنان در جریان کلاس های ورزش، می تواند عاملی پیش بینی کننده باشد.

کلیدواژه ها:

یوستار انگیزش ، میل به ادامه ، نوجوانان دختر ، ورزش