اثر سطوح مختلف رطوبتی و سولفات آهن بر رشد و محتوی برخی از عناصر در گندم (.Triticum aestivum L) رقم روشن

بسیاری از اراضی کشاورزی در مناطق خشک و نیمه خشک، با کمبود آب و عناصر غذائی مخصوصا عناصر غذائی کم ­نیاز مواجه هستند. در این راستا، این تحقیق با هدف بررسی اثرات کاربرد خاکی سولفات آهن در شرایط رطوبتی مختلف بر روی خصوصیات رشدی گندم رقم روشن، به صورت آزمایش فاکتوریل دوعاملی در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با ۴ تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند در سال ۱۳۹۱ انجام شد. عامل اول شامل چهار سطح سولفات آهن (صفر، ۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ میلی­ گرم بر کیلوگرم خاک) و عامل دوم نیز شامل دو سطح مختلف رطوبتی (۵۰ و ۱۰۰ درصد رطوبت ظرفیت زراعی خاک) بود که از طریق توزین روزانه گلدان­ها کنترل می­شد. برداشت اندام هوائی گیاه بعد از گذشت ۸ هفته صورت گرفت و صفاتی چون ارتفاع بوته، تعداد برگ، سطح برگ، شاخص سبزینگی و محتوای نسبی آب برگ، درصد نیتروژن، درصد پروتئین، درصد پتاسیم و محتوای آهن برگ اندازه ­گیری شد. نتایج نشان داد که مصرف سولفات آهن روی درصد نیتروژن برگ و محتوای آهن برگ تاثیر معنی­ داری داشت. کاهش سطح تامین رطوبت منجر به کاهش ۳۱ درصدی ماده خشک تولیدی، ۵.۸ درصدی ارتفاع بوته، ۳۷ درصدی تعداد برگ، ۲۲ درصدی تعداد ساقه در بوته، ۳۳ درصدی سطح برگ، ۱۶.۸ درصدی محتوی نسبی آب برگ، ۵.۴۵ درصدی شاخص سبزینگی و همچنین افزایش ۱۸.۲ درصدی نیتروژن برگ، ۱۷.۹ درصدی پتاسیم برگ و ۲۳.۷ درصدی پروتئین برگ شد. افزایش کاربرد ۱۰۰ میلی­گرم سولفات آهن بر کیلوگرم خاک نیز محتوای آهن برگ را در حدود ۱۰۰ درصد افزایش داد. به طورکلی کاربرد کود سولفات آهن منجر به بهبود رشد گندم تحت تنش خشکی شد.

کلیدواژه ها:

تنش آبی ، غلظت آهن برگ ، کلروفیل ، ماده خشک ، نیتروژن